Ito na ang araw na hinihintay kong dumating. Grabe, hindi parin ako makapaniwala na darating ako sa puntong makikita ko sila sa personal. Imagine? pumunta lang ako rito para samahan sila Ate pero ngayon makakapunta na ako sa concert. It's June 8, 2019 today and I'm heading to the venue that BTS will perform. Actually two days 'yun pero sa first day lang ako makaka-attend kasi kailangan ko paring magbantay.
"Alalahanin mo lahat nang sinabi ko sa iyo, Maria! Mahirap na at ikaw lang mag-isa." Sabi ng pinsan nito habang nasa telepono. Kanina pa ito habilin ng habilin sa kanya at naiintindihan niya naman ito. This is her first time at sa ibang bansa pa. Wala siya sa pilipinas kaya nagdo-doble ingat siya. Being in the other country is difficult lalo na kapag mag-isa ka. You need to stay focused while having fun hindi mo kilala ang mga nakakasalamuha mo.
Matapos ang ilang minutong byahe ay nakarating na rin ako sa wakas pero kaagad akong nakaramdam ng hindi ka nais-nais. Tinatawag ako ng kalikasan. While heading to Ladies room ay may nabangga akong Lalaki, matangkad at maputi.
"I'M SORRY" ang tanging nasabi ko habang yumukod ng paulit-ulit para humingi ng patawad. It's dangerous here. Maliban kasi sa maraming makakakilala sa akin ako lang ang mag-isang naglalakad dito.
"Jungkook? Ikaw ba yan?" Tanong ng babaeng nabangga ko kaya kaagad kong tinakpan ang bibig nito at sinenyasan na huwag maingay. Mahirap na lalo na't maraming tao at nasa tapat pa kami ng cr. This is our event marami talagang makakakilala sa akin.
"Shhhh!!! Huwag kang maingay." Sa sobrang takot ko ay inilapit ko ang mukha ko sa mukha niya para bumulong. Natatakot ako na baka may makakita sa'min, sa'kin. Pero hindi ko inaasahan ang babaeng makikita ko. May kutis itong hindi kaputian at masasabi kong matangkad siya dahil kapatanay na niya ang dibdib ko. Matangkad ako dahil mas matangkad ako kay Jimin-hyung pero masasabi ko ring matangkad siya. Mga mata niyang kulay brown na may pagkasingkit. Hindi matangos na ilong at mala kulay rosas nitong labi.
Hindi siya maganda pero masasabi kong cute siya. Natauhan nalang ako sa sinasabi ng utak ko ng gumalaw ito. Pilit na tinatago ako sa madilim na sulok. Sa gilid ng Ladies room.
"Parami na ng parami ang tao rito, Jungkook. Kailangan mo ng umalis marami nang makakakita sayo rito." Sabi nito at agad akong binigyan ng panyo na kulay lila. At itinali sa may bandang labi ko na parang face mask.
"Hindi ka dapat nila makita rito lalo na't nasa Ladies room ka. Alam mo bang karamihan sa fans mo ay mga babae?" Sabi nito habang inaayos ang panyo ng makita nitong hindi ko ginalaw. Siya narin mismo nag-ayos ng sumbrero ko ng makitang mahahalata ang itsura ko.
"It's nice to see you, Jungkook. I'm Maria Arianne. Maria for short. Galing akong pilipinas pero may ginagawa kami rito sa France kaya kami nandito." Sabay lahad ng kamay nito. At agad ko namang tinanggap. unti-unti na akong bumabalik sa ulirat at mabuti naman at hindi niya napansin.
"Jeon Jungkook" Sabi ko habang malaki ang ngiti sa aking labi. It's my first time to encounter this kind of situation. Kaya nakakamangha. Excitement filled my face when I heard that she's from Philippines.
"See you around." Ang tangi kong nasabi at agad na tinapik ang kanyang balikat.
Naging maganda ang kinalabasan ng concert na ginanap dito sa France at hindi ko alam na mas ikakasaya ko pa iyon nang makita ko ang mukha ni Maria. I don't know but when I saw her and encounter that moment in the Ladies room mas lalo akong natatawa sa sarili ko. I didn't imagine na sa Ganoong lugar ko pa siya makikita. I even performed energetically. Because I know she's watching.
Hindi ko man lang siya nakitang naglabas ng cellphone niya. Like she's really here to enjoy not just to watch and film us. I saw how happy she are when we performed individually. Kung gaano siya kasaya nung una niya kaming nakita pagkalabas namin mula sa stage ay ganun parin nang matapos namin ang performance namin. I saw how genuine she is. At masasabi kong we are her happiness. And I'm happy to see that.
Ang pagiging parte ng kasiyahan ng tao ay masasabi mo talagang napakalaking karangalan nu'n sa amin lalo na sa akin. D'un ako nabubuhay. Sa kasiyahan ng taong mahal ko.
I really admire Army since we debuted. At masaya ako na hanggang ngayon ay nandyan parin sila para suportahan kami. I can't even imagine myself living without armys beside me.
Their Existence are important to me.
