Nang makauwi ako sa bahay gusto kong makapagpahinga ng maayos dahil sa magdamag kaming nakatayo. Hindi namin inaasahan na aabutin kami ng 120 students sa araw na ito. Hindi ko na nga namalayan na mag-aalas 8 na kaya itinigil na namin. Para na rin makapagpahinga ang mga kaklase ko. They are happy when we saw how many people attended to our program. Hindi kasi namin inaasahan yun although it's kpop event alam namin malakas ang hatak nito samen. but all we just wanted to do is to make them happy using this booth. And as we can see it succeed.
Bago kami makauwi kanina grabi yung iba para nang lantang gulay kakasayaw pero worth it naman daw habang yung iba nagmamadali ng umuwi kasi gusto ng matulog katulad ko. Nagpasalamat kami sa bawat isa sa napagtagumapayan naming plano. Even our teachers nagustuhan yun kaso isang beses lang yun mangyari. Even though im busy i managed to smile lalo na at nandun si Jungkook nanunuod. Hindi namin siya pinalabas kasama nung kuya niya. Nanatili sila sa loob ng tent kahit na nasa pinakalikuran sila at hindi mapapansin. Mahirap na baka makita pa siya ng iba. At madumog siya dun.
While resting myself my phone beeped. Someone's texted me. At nakita kong si Jungkook iyon. Kanina kasi habang nagpapahinga for the next line ay pinalitan ko ang Naka rehistong numero ni Jungkook sa telepono ko at pinalitan iyon ng pangalan nya.
From: Jungkook
Hi, It's me Jungkook.
To: Jungkook
Oh Hello! 👋
From: Jungkook
Are you resting?
To: Jungkook
Hmmm. How about u? You enjoy?
From: Jungkook
Yeah. I did. I heard it was you. The one who plan it all.
Hindi agad ako nakasagot kaagad. How did he knows? Hindi namin pinagsabi yun maski sa iba. Ang alam nila sa section namin galing pero hindi namin sinabi na it was my idea. Ganun ba yun ka obvious?
From: Jungkook
Still there? Don't worry im just amazed to your works. And it's beautiful and that's what i want to say.
Sabi nito at kaagad naman akong sumagot.
To: Jungkook
Salamat. Actually kayo ang naging dahilan kung bakit ko naisipang gawin yan. Kayo ang nasa isip ko ng magawa ko yan. At agad ko naman sinabi sa kanila.
Kinakabahan ako baka kung anong isipin niya. Pero yun naman ang totoo eh bakit itago pa ang katotohanan diba?
Pero umabot na ng ilang minuto at hindi pa rin ito nagrereply. Baka busy. Yeah baka nga. Pero kahit anong isipin ko ay kinakabahan kung ano ang iniisip nito. Baka kasi iniisip niyang nagpapahumble ako.
Hanggang sa umabot na nga ng ilang oras at hindi pa rin ito nagreply. Kaya mas minabuti ko nalang na maligo. Katulad ng nakasanayan ko bago matulog.
And i did my night routines.
But before lying to my bed my phone suddenly rang. Sinong tatawag ng ganitong oras? Tumingin ako sa orasan dito sa kwarto ko ng makita ko ang oras. It's past 9:00 in the evening. at sinong tatawag ng ganitong oras? Baka mga kaklase ko. At ng maisip ko iyon ay agad kong kinuha ang telepono. Pero laking gulat ko ng makita kong si jungkook iyon.
"Hello?" Sagot nito mula sa telepono. It's Jungkook nga.
Akala ko na mamalikmata lang ako ng makita ko ang numero niya. Siya kasi ang nasa isipan ko kanina.
"Hi Jungkook" Magiliw kong sagot sa kanya.
"Sorry if i didn't answer your text earlier. My hyungs took my phone away from me when they saw me using my phone."
"Ganun ba? I'm sorry. I think it's my fault because you're distracted by me." Ang tanging nasagot ko. Kaya lang naman iyon nakuha ng mga members kasi katext nya. It's my fault anyways. Busy siguro talaga sila but he managed to reply me because i text. even though i just reply. Nagsisisi tuloy ako sa pagreply ko sakanya.
"No! It's not your fault. It's my mistake. I texted you first so it's mine. It's my plan to text you tommorow because we're doing something but it turned out earlier. I don't know why but while thinking if i will text you i just see myself typing my words to send it to you. I'm sorry." sabi nito at bakas sa boses nito ang pagsisisi sa ginawa. Na para bang may malaki itong nagawang kasalanan.
"It's okay for me pero hindi ko alam sa ibang members. Baka nagalit sila kasi nakita ka nilang nag tetext. Should i call them and say sorry? Ako ang ka-text mo kaya parte rin ako ng mali. I'm sorry."
"No! It's okay. I did say sorry to them and they just say ' it's okay just don't do it again' Hindi naman sila nagalit pero wag ko na lang daw uulitin." He said. Hindi ko na alam kung anong isasagot ko pero bago pa ako makapagsalita ay agad na niyang pinalitan ng panibagong topic.
Naging magiliw ang gabi ko kasama siya. Hindi ko aakalain na dadating sa puntong makakausap ko siya sa ganitong oras. I mean it's nearing midnight here at alam kong hatinggabi na sakanila pero hanggang ngayon ay nag-uusap parin kami sa mga bagay-bagay.
Nagkausap kami hanggang sa umabot na ng kinaumagahan. Hini ko nakausap ang Golden Maknae ng BTS pero ang nakausap at nakasalamuha ko ng gabing iyon ay ang isang Jeon Jungkook.
Hindi ko alam na mas may ikukulit pa pala siya. I mean he's a cute and funny guy in the videos. Pero mas may ilalala pa pala yun. Sa mga oras na nagkwentuhan kami ay nagiging mas komportable na kami sa isa't isa. We became friends as instant like that. buti nalang at magkahiwalay kami ng kwarto ng magulang ko kung hindi mahuhuli ako neto panigurado. Pero isa lang ang masasabi ko. We enjoy this night. We really did. Like we used to it. Having this kind of scenario with an Idol masasabi mo talagang napaka swerte ko. Who wouldn't? I mean talking to your bias is like you're winning not only a jackpot prize but all the chance of winning in any games.
