Lumipas ang ilang buwan ay mas naging busy kami. May kanya kanyang gawain. Si Mama ay mas lumakas ang benta sa palengke habang si Papa naman ay Na promote bilang isang assistant manager sa kompanya habang ang kapatid ko naman ay naging matino na mas lalo na siyang nagpursige sa pag-aaral habang ako ay nag-aaral pa rin ng maayos.
Malapit na ang Intrams namin. At Nagpaplano palang kami ng kung anong pwedeng ilagay sa booth namin. Meron na kasing Wedding Booth, Photo Booth, Dating Booth, Magic Booth at Jail Booth. Sunod sunod na rin ang excuse namin para sa plano at yung iba sa ensayo. Halos lahat ng lalaki sa room ay kasali sa Sports. Kung wala sa Basketball nasa Soccer, Swimming at Running habang ang karamihan sa babae ay naka-assign sa mga booth.
Nandito kami sa Court habang nag-iisip. Hindi ko alam kung bakit dito nila napili eh napakaingay naman dito hindi kami makakapag-focus. Pero ang dahilan nila. Makakita ng gwapo na basketball player.
I'm a college student now and it's hard for me because marami na ang ganitong events which is kailangan ng pisikal na lakas na siyang iniingatan ko. Habang nag-iisip hindi ko maiwasang mapatingin sa mga taong nakakapaglaro ng maayos. May mga taong tumatakbo, naghahabulan, naghaharutan at nagtatawanan. Hindi ko kasi magawa ang mga yun.
Nitong nakaraang araw ay isinugod ako sa hospital matapos namin mag perform ng P.e pinasayaw kami by group at nasakto naman samin ang hip-hop na siyang nagpahirap lalo sa akin. Ang mali ko rin naman ay hindi ko kaagad sinabi sa kanila maski sa teacher kaya wala silang kasalanan. Kaya simula nun ay na-a-assign na ako sa madadaling bagay na katulad neto. Leader nila ako but still wala parin kaming idea kung anong booth ang gagawin.
"Maria!!! Hoy!!!" Bigla nalang akong nabalik sa ulirat ng tawagin ako ni Sofia. Assistant Leader siya at kaibigan ko rin.
"Hmmm? Ano yun?" Tanong ko na siyang ikinailing niya. May sinabi ba siya?
"Anong kailangan mo?" Tanong ko at mas lalong kinunot ang nuo.
"May idea kana?" yun lamang ang naitanong niya kaya agad akong umiling. Pero napatingin ako sa telepono ko kaagad kong nakita ang BTS. why not kpop booth?
"Meron na!" Masaya kong naisigaw. agad naman nagliwanag ang mga mukha nila.
"How about K-pop Booth?"
Agad naman silang nagsimula ng sinabi ko ang plano. Marami na kasing nahuhumaling sa k-pop at isa na ako dun. Ang plano ay gagawa kami ng isang performances habang nanunuod sila na para bang nasa K-pop concert sila which is mag rerequest sila kung sasayawin ba ito o kakantahin. Agad naman silang nagsing-ayunan ng marinig ang buong plano. Our whole plan is to make a mini concert hall which only 20-30 students ang pwedeng pumunta kada 20-30 student ay pwedeng mag request ng 2-4 na kanta ng kpop. Hindi naman mahirap yun dahil maraming kpop fans sa room. although kailangan pili lang ang ipeperform at kailangan din nila mag pahinga ng 5-15 minutes bago ang next lines. Mahirap mag-perform lalo na kapag k-pop kaya masasabi kong kailangan namin sang-ayunan ang katawan nila. Marami kami sa room at hindi sabay sabay ang mga events kaya pwedeng lahat ng tao sa room ay makakapag-perform well maliban lang saken at kay sofia na taga-assist lang.
Actually pwede pumasok ang outsiders. Hindi pinagbabawalan ng school iyon kaya malaya silang makapasok sa school namin kaso kailangan lang nila ng patunay na may tao silang kakilala mula sa loob ng campus.
Hindi na kami nagsayang ng oras at agad kaming kumilos at sinabi ang buong plano sa classroom na siyang sinang-ayunan ng lahat. Maging ang mga teachers ay humanga sa simpleng plano na ginawa namin. Marami naman daw kasing mga fans dito lalo na ang BTS. Well this year masasabi kong mas lalong tumataas ang popularity nila not only in asia but around the world. Nang maalala ko ang nangyari sa concert. Yung panahong nagkita kami ni jungkook ay biglang tumaas ang energy ko at ginanahan na magpatuloy sa plano.
~2 days later~
This is it. Ito na ang araw na hinihintay naming lahat ang Intrams. Pagkapasok na pagkapasok ko ay agad kaming pumwesto sa lugar namin. Actually it's located near at the courtyard. Medyo malaking tent ang hiniram namin mula sa school para saktong 50 people ang pwedeng makapasok.
Makalipas ang ilang oras ay nakakadalawang lines na kami. Medyo malapit na kaming matapos para sa line na to. Buti nalang ay wala ng tao. Siguro nagiikot pa sila. Nagsara muna kami para makapag-pahinga ang mga kaklase ko. at makakain na din. It's break time kaya alam kong karamihan sa mga estudyante ay nasa cafeteria.
"Maria! May nagpapabigay sayo oh!" Sabi ni Sofia at inilahad ang kape. Hindi ko alam kung anong pangalan nito kaya hinayaan ko nalang. Pero masasayang ito.
"Sayo nalang, Sofia" Sabi ko at binalik ang kape. Hindi ako pwede sa kape maapektuhan nun ang daloy ng dugo ko papuntang puso. Kaya inayawan ko un at hindi ako umiinom ng kape. I prefer milk than coffee.
"Bakit? Para sayo yan bigay ni Vincent." Sabi niya at iniwan ako dito sa booth. Vincent is a basketball player and he's the president of our room. He's a nice guy actually. Gwapo, Matangkad, Matalino at higit sa lahat mabait. But I didn't find him attracted. I mean oo nasa kanya ung lahat na pwede mong masabi as in he's like living fictional character yung tipong maiisip muna na does he really exist? But still I can't see myself attracted to him. I just don't know why.
Tumayo ako para umalis at pupuntahan ko siya. To say thanks and sorry. Thanks kasi binigyan niya ako ng kape and sorry kasi hindi ko tinatanggap? or sorry because hindi ako umiinom? ah bahala na! basta go with the flow maria.
Hindi naman ako nagkamali na pumunta sa cafeteria dahil nakita ko siya sa gilid dun malapit sa Bintana. He's with his friends. Varsity Friends. Hindi ko alam pero tinubuan ako ng hiya ng makitang maraming taong nakapaligid sa kanya kaya plinano ko nang umatras at umalis na lang dun sa cafeteria. Pero hindi pa ako nakakalabas ay may tumawag na sakin.
"Maria!!!" Sigaw ng isang lalaki mula sa likod ko. And it's vincent.
Humarap ako sakanya at agad ko naman nakita ang mga ngiti nito.
Likes he's happy to see me. He participated to performances that we planned kaya kailangan ko talagang magpasalamat.
"Yes?" ang tangi kong naisagot. Hindi ko alam kung ano ang uumpisahin ko yung sorry ba or yung thank you pero napag-isipan ko na rin na thank you nalang. He still need to perform may next 2 lines pa kami at outsiders na yun.
"Natanggap mo yung kape?" Tanong niya na animo'y isa akong terror na teacher dahil mahahalata mo sakanya at sa pananalita nito na kinakabahan siya.
"Yes. Pero sorry hindi ko ininom. Hindi pwede sa akin ang kape." Damang dama ko ang hiya na gusto ko ng magpakain sa lupa dahil sa sinabi ko. Maria diba thank you dapat? Ahh Bastaa!!! Bakas din sa mukha nito ang pagkahinayang dahil siguro hindi ko ininom.
"But still, Thank you kasi binigyan mo ako although hindi pwede but i appreciate it. So don't worry. And thank you din pala sa performance kailangan ko din yun. So Keep it up. Galingan mo ulit ah?" Yan na lang ang nasabi ko atleast i did my best na hindi siya malungkot. At nagtagumpay naman ako kasi nakita ko ang mga ngiti niya sa kanyang labi.
