คืนวันอาทิตย์คืนที่เป็นวันพักผ่อนของใครหลายๆคนรวมถึงลูกน้องคนสนิทผู้ที่ทำผลงานดีไม่มีตกจนได้รับการไว้เนื้อเชื่อใจอย่างยูกะด้วยเช่นกัน เพราะมันเป็นวันที่ยูกะจึงเลือกที่จะออกไปข้างนอกเพื่อนั่งจิบกาแฟและหาเพลงโปรดฟังก่อนจะกลับเข้าบ้านมาในช่วงมืดแล้ว ร่างกายกำยำบวกด้วยผิวที่ขาวละเอียดถูกทำความสะอาดเป็นอย่างดีก่อนถูกสวมทับด้วยชุดนอน เมื่อจัดการภารกิจประจำวันของตัวเองเสร็จแล้วยูกะก็เตรียมจะนอน เพียงแค่เขาปิดไฟที่หัวเตียงแล้วหลับตายังไม่ถึงนาทีเสียงโทรศัทพ์ก็ดังขึ้น เสียงที่เขาตั้งใจตั้งเป็นพิเศษกว่าคนอื่นเพื่อความรวดเร็ว เสียงแจ้งเตือนจากคุณคริสดังขึ้นมาพร้อมกับข้อความที่ว่า 'ขึ้นมา' ทันทีเห็นข้อความสั้นๆจากคนเป็นเจ้านายแล้ว ยูกะก็เด้งตัวขึ้นจากเตียง เปิดไฟในห้อง และเปลี่ยนเป็นชุดสุภาพอย่างเร็วที่สุด
'ก๊อกๆ'
"เข้ามา" เมื่อกูยะก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานแล้วก็พบคุณคริสที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเบื้องหน้าคือจอโน๊ตบุ๊คที่ใช้งานประจำ คุณคริสก็กวักมือเรียกเพื่อที่จะให้ยูกะเดินทางข้างหลังตนเอง ยูกะเดินไปยืนเยื้องๆกับเก้าอี้ของคุณคริสอย่างนอบน้อมและยูกะนั้นก็ได้เห็นสิ่งที่อยู่ในจอโน๊ตบุ๊คของคุณคริส ภาพที่ดูเหมือนว่าจะถูกจับภาพจากมุมๆหนึ่งของห้องและจุดเด่นที่อยู่ตรงกลางจอนั้นคือชายหนุ่มสองคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดีกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงพร้อมกับเสื้อผ้าที่หลุดออกไปเลื่อยๆ ยูกะอึ้งกับภาพตรงหน้าไปสักพักก่อนจะได้สติขึ้นมา แต่ก็คงจะทำอะไรเพื่อช่วยทั้งสองคนในภาพนั้นไม่ได้แล้ว คุณคริสยังคงดูภาพวีดีโอที่ส่งตรงมาจากที่ที่เขาตั้งใจจะดูอย่างใจเย็นพร้อมกับกระดกวอทก้าเข้าปากเป็นว่าเล่น ภาพวีดีโอยังคงเล่นไปเรื่อยๆเห็นถึงความสัมพันธ์ที่มันไม่ควรจะเกิด เสียงครางและคำบอกรักที่เกิดบนความทรยศถูกเอ่ยออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนในที่สุดร่างทั้งสองก็ได้หายไปจากกล้อง คุณคริสยังคงนิ่งเงียบ มันเงียบมากเงียบจนน่ากลัวมากที่สุด
