1 อาทิตย์ต่อมา
"มาเร็วมูมิน"
"อื้ม"
"เปิดเสื้อขึ้นสิ"
คนตัวเล็กที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ จึงเดินมาที่เตียงนอนตามคำเรียกของเพื่อน จากนั้นก็ค่อยๆใช้มือตัวเองเปิดเสื้อขึ้นจากล่างขึ้นบน คนเป็นเพื่อนก็หยิบหลอดยาจากหัวเตียงแล้วค่อยๆป้ายลงที่รอยช้ำตามตัวที่แม้จะผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วก็ยังคงเหลือร่องรอยมากบ้างน้อยบ้าง
"ข้างๆตัวมึงจางแล้วนี่"
"ไม่ต้องทาตรงนั้นแล้วก็ได้มึง"
"เออ แล้วลูกค้ามึงเขาติดต่อมาบ้างปะ?"
"ไม่อะ"
"กูว่าเขาก็แมนระดับหนึ่งเลยนะ ทำมึงซะน่วมแล้วก็ให้มึงพักได้โดยไม่เรียกใช้เลย"
"..." มูมินได้แต่ฟังคนเพื่อนพูดแบบนั้น ใช่.. ตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้นพอเช้ามามูมินก็เก็บเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นมาอยู่ที่หอกับฮิม โดยให้เหตผลว่าทะเลาะกับพ่อเรื่องที่มาทำงานและโกหกว่าลูกค้าปล่อยให้พักกี่วันก็ได้ ฮิมเองเมื่อเห็นมูมินในสภาพที่ตามตัวมีแต่รอยช้ำก็รีบให้ความข่วยเหลือเอาไว้ เมื่อได้ที่อยู่แล้วมูมินก็ตั้งมั่นว่าจะอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ เบอร์โทรศัพท์ แชท หรือช่องทางการติดต่อคนเป็นพ่อได้ถูกบล็อกและลบไปจากโทรศัพท์จนหมด และคนเป็นพ่อเองก็ไม่เคยตามมาระรานอะไรเลยตั้งแต่มูมินออกมา มันคงจะเป็นคำตอบได้ดีแล้วล่ะว่าความสัมพันธ์พ่อลูกมันขาดอย่างเป็นทางการไปแล้ว
"เสร็จ!"
"แต๊งกิ้วนะมึง"
"โอ้ยยยแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก"
"แล้วนี่มึงจะไปไหน?"
"ไปทำงานสิ นี่มันคืนวันศุกร์นะ ใครๆก็ปาร์ตี้ทั้งนั้นแหละ"
"อ่อ.."
"มึงอยากไปไหมล่ะ เดี๋ยวกูโทรเรียกแทมป์ให้ไปกับมึง เพราะกูต้องไปกับพี่เก้า"
"พี่เก้า? ชื่อลูกค้ามึงหรอ?"
"อาฮะ เขาแอบหลุดมาว่าตัวเองชื่อนายด้วยแหละ5555"
"เอ้า5555"
"ถ้ามึงไปไม่ก็นอนดูหนังในห้องไปละกันนะ"
"โอเค เที่ยวให้สนุกนะเว้ย"
"เคๆ มาล็อคห้องด้วยคืนนี้กูไม่กลับ"
แล้วมูมินก็ไปล็อคประตูห้องให้เรียบร้อยก่อนจะเดินกลับมาเตียงแล้วล้มตัวลงนอน หมอนสองสามใบถูกนำมาซ้อนกันให้สูงขึ้นเพื่อจะได้นอนดูทีวีได้อย่างถนัด ว่าแล้วนิ้วเล็กก็กดรีโมทเพื่อเลื่อนหาหนังที่อยากจะดูและกดเล่นมันแต่ดูไปได้ไม่เท่าไหร่ภาพของผู้ชายคนนั้นมันแว๊บเข้ามาในหัว ถึงจะโกรธในสิ่งที่เขาทำถึงจะเกลียดจนไม่อยากเห็นหน้าอีกแล้วแต่ในหัวมันก็ไม่ยอมจะหยุดคิดสักที มูมินกดโทรศัพท์เพื่อดูเวลาแล้วก็พบว่ามันเป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว ป่านนี้พ่อจะเป็นยังไงบ้างนะ ทำงานอยู่หรือเปล่า หรือออกไปเที่ยว หรือออกไปทำแบบที่ทำกับตัวเองกับคนอื่น พอคิดไปถึงขั้นนี้มันก็ชวนให้รู้สึกแย่ไม่น้อยเลย มูมินค่อนข้างจะสับสนกับตัวเองไม่น้อยที่ยังเผลอไปคิดถึงคนที่ทำร้ายจิตใจตัวเอง
