"อย่าพึ่งลืมตานะ"
"แม่จะพาผมไปไหนครับ"
"เดี๋ยวก็รู้หน่า" หลังจากที่มิลินตระหนักได้ว่าเขาควรจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อความอยู่รอดของตัวเองกับกริชแล้ว มิลินก็ได้วางแผนขึ้นโดยผ่านการช่วยเหลือจากยูกะกับเทีย และแผนแรกนี้ก็คือการพูดตรงๆกับกริช แต่จะให้เรียกมาพูดคุยกันมันก็คงจะดูธรรมดาเกินไป มิลินจึงได้เตรียมของขวัญสุดพิเศษให้กับกริชก่อน ว่าแล้วสองมือน้อยๆที่ปิดตาของกริชนั้นก็พากริชเดินมาจนถึงหน้าบ้านในที่สุด
"เอาล่ะ พร้อมนะ"
"ครับ"
"โอเค ลืมตาได้ครับลูก"
"โห.." เมื่อกริชลืมตาขึ้นมาก็พบกับรถซูปเปอร์คาร์สุดเท่ห์จอดอยู่ตรงหน้าตัวเอง ไม่รอช้ากริชรีบวิ่งไปยังรถคันพร้อมกับตาที่ลุกวาว งานนี้เล่นเอาคนที่ซื้อให้อย่างมิลินถึงกับอดยิ้มตามไม่ได้ ไม่มีอะไรที่จะทำให้สุขใจเท่ากับเห็นลูกมีความสุขอีกแล้วล่ะ
"แม่ ซื้อให้ผม?"
"ใช่แล้วครับลูกชายของแม่"
"ขอบคุณครับแม่ แต่ว่าซื้อเนื่องในโอกาส?"
"เอ้า ก็เดี๋ยวอีกหน่อยลูกต้องไปเรียนไง ไม่อยากมีรถไว้ขับไปเรียนหรือไง"
"อยากครับอยาก ขอบคุณนะครับแม่" มิลินยื่นรีโมทของรถให้กับกริช เมื่อกริชรับมันมาแล้วก็โผกอดคนเป็นแม่เอาไว้ด้วยความดีใจ แล้วกริชก็คิดอะไรบางอย่างออกจึงคลายกอดแล้วกริชก็เปิดประตูฝั่งข้างคนขับก่อนจะผ่ายมือเพื่อเป็นการเชิญมิลิน มิลินเองเมื่อเห็นดังนั้นก็เกิดความลังเลขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็เลือกที่จะขึ้นไปนั่งบนรถ
"เทีย กูจะออกไปข้างนอกกับแม่นะ"
"ครับนายน้อย แต่ว่าจะไปไหนครับ"
"แถวนี้แหละ ต้องเทสรถซะหน่อย"
"ครับ" กริชฝากเรื่องไว้กับเทียที่ยืนอยู่แถวนั้น ไม่รอช้ารถซูปเปอร์คาร์สุดหรูก็พุ่งออกจากบ้านตัวบ้านไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเทียเมื่อเห็นว่ารถขับออกไปแล้วตัวเองก็จะกลับเข้าไปพักบ้างแต่เมื่อหันหลังกลับมาก็พบว่ามีใครอีกคนแอบหลบมุมอยู่ที่ข้างประตูบ้าน เทียจึงย่องโดยเดินชิดกำแพงไปเรื่อยๆจึงถึงประตูทำให้คนที่แอบมองอยู่นั้นตกใจอย่างแรงละเตรียมจะวิ่งหนี แต่ด้วยความเก่งและไวของเทียทำให้สามารถตามมากระชากแขนคนคนนั้นได้
"โซล?"
"ปล่อยนะ เจ็บ!"
"มึงแอบมองอะไร?"
"ไม่ได้แอบมอง ปล่อย!"
"ก็เห็นอยู่ว่าแอบ คิดว่ากูโง่?"
"ก็มองเฉยๆไม่ได้หรือไงล่ะ"
"อย่าให้รู้นะ ว่ามึงกับนายมึงจะทำไม่ดีกับนายน้อยอะ"
"อื้อ จะไม่บอกเลย เพราะจะบอกให้โง่ทำไมจริงไหม ปล่อยได้แล้ว!"
"เออ แล้วไป... เห้ย!ไอโซล!"
