- ต่อจากในจอยลดา -
วันต่อมา
"วันนี้หนูไม่กลับบ้านนะ"
"อ่าว..."
"ทำไมล่ะ"
"ทำรายงานกับเพื่อน"
"ต้องทำทั้งคืนเลยหรอ"
"มูมิน กลับบ้านได้ไหม"
"ไม่!"
"ถ้ามันดึกดื่นแล้วหนูจะกลับยังไง!"
"เดี๋ยวพ่อไปรับเอง บ้านเพื่อนอยู่ไหนเดี๋ยวพ่อไปรับ"
"เห้อออออออ"
"นะครับ หนูกลับบ้านเถอะ"
"ปล่อยหนูมั่งเหอ!ะ"
"หนูทำไปรายงานจริงๆ!"
มูมินไม่ฟังแม้แต่คำอ้อนวอนของคนเป็นพ่อเลยสักนิด เมื่อรถจอดที่มหาลัยได้ก็รีบลงไปทันที คนเป็นพ่อตอนนี้เริ่มจะแย่ลงเรื่อยๆ เขาอยากจะดูแลลูกให้ได้ดีกว่านี้แต่เหมือนทุกอย่างมันแย่ลง หรือความผิดพลาดทั้งหมดมันเป็นเพราะเขาเอามูมินไปฝากให้คนอื่นเลี้ยงแต่ยังเล็กนะ ? คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจยาวๆกับปัญหาที่ยังหาทางแก้ไม่เจอ
มูมินที่มาเรียนในช่วงเช้าทุกอย่างมันก็ดูปกติดี จนกระทั้งถึงช่วงพักกลางวัน ปกติแล้ววันนี้เป็นที่มูมินนั้นมีเรียนช่วงบ่ายด้วย แต่มูมินก็เลือกที่จะเดินออกมานอกรั่วมหาลัยในยามเที่ยงแบบนี้ ก่อนจะโบกรถแท็กซี่แล้วไปยังอีกสถานที่หนึ่ง
ใช้เวลาเดินทางไปเกือบ 40 นาที ก็มาจอดที่หอแห่งหนึ่ง ทันทีที่รถแท็กซี่มาจอดที่หน้าหอแห่งนั้นมูินก็พบเพื่อนตัวเองที่วันนี้โดดนเรียนเหมือนกันยืนโบกมือทักทายอยู่หน้าหอ
"ไงมึง"
"โคตรร้อน"
"ปะ ขึ้นห้องกูกัน เย็นฉ่ำๆเลย"
"มึงอยู่คนเดียวหรอ"
"ใช่สิ"
"แล้วแทมป์ล่ะ?"
"มันไปกินเหล้านี่ ตื่นหรือยังเหอะป่านนี้"
มูมินกับฮิมขึ้นลิฟต์มาเรื่อยๆระหว่างที่ขึ้นลิฟต์มามูมินก็ชำเลืองมองชุดนอนของเพื่อน มันดูธรรมดาแต่ถ้าเห็นป้ายที่แสดงโลโก้ด้านหลังแล้วชุดนอนธรรมดาชุดนี้มันคงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ มูมินรู้ดีว่ามันต้องเป็นหมื่นแน่ๆ เขาอยากจะมีชุดนอนราคาเป็นหมื่นๆใส่แบบนี้มั่งจัง ได้แต่คิดในใจก่อนจะหันหน้าไปสนใจทางข้างหน้าเมื่อลิฟต์เปิดออก
