"พ่อไม่ต้องไป ไม่ได้เหรอ"
"หื้มมม ไม่ได้หรอก งานสำคัญขนาดนี้"
บทสนทนาเกิดขึ้นตอนเย็นของวันหนึ่งซึ่งมันอาจจะเป็นวันที่ธรรมดามากๆเพราะมูมินพึ่งจะตื่นนอน พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าคุณพ่อสุดหล่อของเขากำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตพร้อมกับมองตัวเองในกระจกอย่างอารมณ์ดี ถึงมันจะเป็นวันธรรมดาของมูมินแต่มันคือวันสำคัญของแกรม เพราคืนนี้เขามีปาร์ตี้สละโสดของนายนั่นเอง หลังจากที่แจงเริ่มเปิดใจให้นายเข้ามาอีกครั้งนายก็มุ่งมั่นที่จะก่อร่างสร้างตัวเพื่อพิสูจน์ให้แจงได้เห็นว่าคนผิดคนนี้สำนึกผิดและต้องการโอกาสมากขนาดไหน จนสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้กลับมารักกันและกำลังจะแต่งงานในช่วงวันสุดท้ายของปีนี้ และแน่นอนว่าก่อนจะครองคู่กันตลอดไปมันก็ต้องมีปาร์ตี้ฉลองให้กับความโสดที่อยู่ไม่กี่วันแล้วนั่นเอง
ฝั่งมูมินพอเห็นได้แบบนั้นก็ออกอาการงอแงขึ้นมาทันที ใครมันจะอยากให้คนของตัวเองไปงานแบบนี้กันล่ะ คนตัวเล็กลุกขึ้นมานั่งก่อนจะคว้ากางเกงขาสั่นลายมูมินสีฟ้าขาวขึ้นมาสวมแล้วเดินไปหาพ่อแขนเล็กสวมกอดจากด้านหลังเอาไว้โดยมีมือหนาจับมือเขาไว้ก่อนจะดึงมันขึ้นมาจุมพิตไปหนึ่งที
"เอาหน่าา ไปแป๊ปเดียวเอง"
"งั้นให้หนูไปด้วยไม่ได้เหรอ"
"ได้ไงล่ะ งานมันสิบแปดบวก เสือสิงห์เยอะ"
"สิบแปดบวก? ...เยอะ?"
"...."
"แล้วหนูไม่สิบแปดบวกหรือไง หนูก็โตแล้วนะ"
"อันนั้นพ่อรู้ แต่แบบมันเป็นงานผู้ชายๆอะ หนูไปมันไม่ดีหรอก"
"งานผู้ชายๆมันคืออะไรกันแน่?"
ดูเหมือนว่าสิ่งที่แกรมพยายามจะอธิบายนั้นสร้างความขุ่นเคืองให้กับมูมินมากขึ้นเรื่อยๆ แขนเรียวเล็กที่เคยกอดพ่อเอาไว้ก็ปล่อยออกทันที ยังไม่ทันที่คนเป็นพ่อจะพูดอะไรต่อมูมินก็เดินออกจากห้องนอนไปอย่างไว
เมื่อออกมาแล้วคนตัวเล็กก็ยกมือขึ้นมาเท้าเอวตัวเองสองข้างก่อนจะเดินวนไปวันมา ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจหรอกแต่งานแบบนี้มันวางใจไม่ได้จริงๆ และคนอย่างมูมินถ้าอยากไปก็ต้องได้ไป ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
