"ฮิม...."
"มูมินนน มาเร็วๆกูซื้อหมึกแห้งมากฝากเว้ย"
"เดี๋ยวๆ มึงจะแกะถุงหมึกแห้งในห้องเรียนเลยหรอ"
"เออว่ะ กลิ่นมันแรงนี่หว่ากูลืม55555555"
"แล้วแทมป์ล่ะ?"
"มันไปเที่ยวปารีส กลับวันนี้แหละ"
"อ่อ.." ถึงจะหยุดไปแค่สองวันแต่พอได้มาเจอฮิมอีกครั้งมูมินก็รู้สึกหนักใจขึ้นมา จากที่เคยเป็นเพื่อนรักที่ตัวติดกันตลอดเวลากลายเป็นว่ามูมินเลือกที่จะนั่งเงียบๆและมองตัวหนังสือในหนังสือแทน
"เห้ยมูมิน!"
"หื้อ"
"มึงเป็นไรปะเนี่ย ทำไมวันนี้เงียบๆล่ะ?"
"อ่อ .. เปล่าๆไม่มีไร"
"หรอ.. ไม่มีเรื่องลูกค้าสุดหล่อมึงมาเม้าท์แล้วหรอ"
"ไม่อะ.."
"แล้วสรุปมึงยังไงอะ ชอบพี่เขาจริงๆใช่ปะ? จะคบกันเลยปะ?"
"มึงเป็นคนบอกกูนี่ว่าเราจะจริงจังกับลูกค้าไม่ได้"
"ก็ใช่ แต่สุดท้ายแล้วใครจะห้ามใจได้ล่ะ"
"เหมือนที่มึง..."
"หื้อ เหมือนอะไรกู?"
"เปล่าๆ ไม่มีไร เรียนเหอะ"
"มึงแปลกๆอะมูมิน"
"..."
"ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อน กูขอร้องนะ มีอะไรก็บอกเถอะ"
"..เลิกเรียนแล้วจะบอกละกัน" มูมินเอ่ยออกไปทั้งๆที่ตาไม่ได้มองไปฮิมด้วยซ้ำ ฮิมเองเมื่อได้คำตอบก็เลิกเซ้าซี้และหันไปสนใจกับหนังสือตรงหน้าตัวเองเช่นกัน
ตลอดเวลาเกือบสามชั่วโมงของคาบเรียนช่วงเช้าไม่มีแม้แต่เสียงซุบซิบพูดคุยกันเลย นั่นทำให้ทั้งมูมินและฮิมต่างก็อึดอัดที่จะต้องนั่งข้างกันแบบนี้จนกระทั่งเวลาเลิกเรียนก็มาถึง ทั้งมูมินและฮิมยังคงนั่งอยู่ที่เดิมเพื่อรอให้เพื่อนๆร่วมคลาสออกจากห้องเรียนไปหมด
"ไม่มีคนอยู่แล้ว"
"..."
"มีอะไรก็พูดเถอะมูมิน"
"กู... เอ่ออออ"
".."
"กูอยากจะบอกเกี่ยวลูกค้าของมึงอะ"
"ใครวะ? พี่เก้า?"
"อืม.. "
"พี่เขาทำไมอะ?"
"พี่เก้าของมึง จริงๆแล้วเขาเป็นเพื่อนกับพ่อกูเอง"
"เอ้า จริงดิ"
"อื้อ และเขาก็มีแฟนแล้ว เป็นเพื่อนในกลุ่มนั้นแหละ"
"อ่าา.. แล้วมึง?"
"คือแฟนเขาชื่อแจง กูไม่รู้ว่ามึงรู้จักไหมนะ แต่น้าแจงกำลังจะเลิกกับน้านายเอ่อออพี่เก้า"
"เพราะกูหรอ?"
"ใช่ น้าแจงรู้เรื่องหมดแล้ว แล้วมึงรู้อะไรไหม เขากำลังจะมีลูกด้วยกัน กูไม่โอเคว่ะถ้าเด็กคนนั้นต้องเกิดมาแบบที่ขาดพ่อหรือแม่"
"โอเค กูเข้าใจมึงแล้ว"
"เข้าใจ?"
"กูเข้าใจมึง แต่มูมิน กูไม่ได้แย่งเขามา เขาเต็มใจจะมาเอง เขาเอาเงินมาให้กู ที่กูทำเพราะเงินเท่านั้น"
"แปลว่ามึงก็จะปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้หรอ?"
".."
"เด็กคนนึงกำลังจะเกิดมาโดยที่ไม่มีพ่อเลยเว่ย"
"แล้วมึงจะให้กูทำไง? ให้กูไปยกเลิกงานหรอ?"
"มึงทำได้ไหมล่ะ ... "
"..."
"ถ้ามึงเห็นกูเพื่อน ฮิมเรื่องกูขอได้ไหม.. แค่ครั้งนี้ก็ได้"
"..."
"เลิกยุ่งกับน้านายเหอะนะ"
"เห้ออออออออ"
"หรือว่ามึงก็ชอบน้านาย?"
"กูไม่ได้ชอบเขา กูทำเพื่อเงิน"
"ถ้ามึงไม่ได้ชอบ งั้นมึงช่วยทำตามที่กูขอได้ไหม"
"..."
"ขอร้องล่ะฮิม"
"เห้ออออ เออๆก็ได้วะ"
"จริงนะ"
"เออสิ ว่าแต่จะบอกยังไงวะเนี่ย"
"ให้เร็วที่สุดอะ น้าแจงไม่ไหวแล้วจริงๆนะมึง"
"เย็นนี้เลยไหมล่ะ กูมีนัดกับเขา"
"เห่ย ได้อ่อ?"
"ก็ลองดู"
"กูไปด้วยละกัน เผื่อมีอะไร"
"เค"
"..."
"สรุป เคลียร์แล้วนะมึงกับกูอะ"
"อื้อ แค่มึงยอมทำตามในสิ่งที่ถูกต้องก็โอเคแล้ว"
"5555555มูมินเอ้ย"
"ไปกินข้าวกันเหอะ กูหิวแล้ว"
"ปะๆ" มูมินเก็บกระเป๋าแล้วเสร็จจึงเดินตามฮิมออกไปด้วยสีหน้าที่ดูดีขึ้นกว่าเมื่อเช้ามาก มันอดยิ้มไม่ได้จริงๆที่การเจรจากับฮิมนั้นสำเร็จไปได้ด้วยดี สมแล้วกับที่เชื่อมาตลอดว่าฮิมเป็นคนดีแม้จะทำงานแบบนี้ก็ตาม
