UNEXPECTED

CHAPTER TWELVE

SOFIA

"Wala ka bang balak umuwi? Gabi na and it's cold out here."

That manly, cold voice.

Lumingon ako sa likod ko. Kumunot na naman ang noo ko ng makita ang pagmumukha niya . Nakasandal siya ngayon sa kotse, probably his, habang nakahalukipkip ang mga braso.

I can't believe hanggang dito pa naman ay sinusundan ako. Ewan ko ba sat'wing nakikita ko ang pagmumukha niya lagi nalang umiinit ang ulo ko na parang gusto ko siyang sabunutan at sakalin kahit wala pa siyang ginagawa sakin. Maybe I just hate him dahil sa mga ginawa niya sakin dati.

Pinasakay niya ako sa kotse niya. Di na ako umangal at pumasok nalang dahil gusto ko naring umuwi. Sa pagkakatanda ko, nasampal ko siya dati sa loob ng kotse niya at umiyak akong lumabas dito.

"Hanggang kailan mo ba ako susundan?"

Nasa labas ng bintana ang paningin ko. Ayaw ko rin namang tingnan ang mukha niya baka mabwesit lang ako.

Di siya sumagot at patuloy lang sa pagmamaneho. Tumahimik nalang ako sa upuan at hindi na nagtanong pa baka walang balak magsalita ang isang to. Isinandal ko ang ulo ko sa headrest ng upuan at ipinikit ang mga mata para umidlip sandali. Napagod ako sa naging takbi ng araw ko.

Nagising nalang ako ng maramdamang huminto ang kotse niya. Nasa tapat na kami ng bahay ko. Pinagbuksan niya ako ng pinto ng saktong natanggal ko ang aking seatbelt.

"Salamat sa paghatid."

Di ko siya mgawang tingnan sa mata. Tinalikuran ko na siya at lalakad na sana ako ng bigla siyang nagsalita.

"Di mo man lang ba ako papapasukin sa loob bago ako paalisin?"

Lumingon ako sa kanya.

He frowned.

Di agad ako nakasagot at bahagyang tumaas ang isa kong kilay. Tumingin ako sa bahay  bago ulit siya binalingan ng tingin.

Should I let him in? Ano na namang sadya nito para magtagal pa? I was so hesitant to his favor.

Well, di naman ako bastos para magtaboy ng tao. Pinapasok ko nalang siya sa loob kahit naiinis ako sa pagmumukha niya.

In-on ko ang ilaw pagbukas ko ng pinto. Una akong pumasok at sumunod naman siya. Siya narin ang nagsara ng pinto.

"Umupo ka muna."

Alok ko habang hinuhubad ang suot kong jacket at inilagay iyon sa sandalan ng couch. Tinungo ko ang refrigerator malapit sa mesa ng kusina para kumuha ng malamig na tubig.

"What's the reason why they fired you?"

Sabi niya pagkatapos hagurin ng tingin ang bawat sulok ng bahay ko. Baka naghahanap ng spiderweb o di kaya naliliitan.

But his question pissed me off. Why is he asking me that thing? Pano niya nalaman? Tsk! Tama nga ako, he's stalking me. He's so updated in every headline of my life's story!

"Ayaw kong pag usapan ang bagay na yan." Matabang kong sagot.

Lumapit ako sa kanya na may hawak na baso.

"Ito tubig baka nauuhaw ka." Sabi ko pag-abot nun sa kanya.

Tinitigan niya muna iyon sandali bago kinuha. He's probably hesitant to accept it kasi akala niya nilagyan ko ng lason. Kung may rodenticide lang sana ako kanina ko pa nilagyan yan.