Hayattaki tek hedefim için verdiğim bütün çabalarımın sonucunu almıștım bugün ağladığım bütün günler geride kalmıștı bașarmıștım bütün olumsuzluklara rağmen ben bașarmıștım içim içime sığmıyordu yoldan geçen herkesi çevirip bașardım istediğim gibi artık doktor olacağım demek istiyordum çünkü sevincimi paylașabileceğim biri bile yoktu sanki șu hayatta kime güvenip yanıma alsam dostum deyip sahiplensem bir kazık yer olmuștum ben de o anda bu kararı almıștım nasıl bu hayatta ailem yoksa arkadașım da olmayabilirdi ne fark ederdi ki herkesin kendi çıkarını düșündüğü șu zamanda. Küçük yașlarımda çok takarken bu durumu artık alıștığımı fark ettim. bu düșünceleri bırakıp üzerimde en çok emeği geçene yeliz anneme sonucu söylemeliydim. Odaya girdiğimde hayatımın darbesini yiyeceğimi bilsem o odaya girer miydim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~TEVAFUK~
RomantizmMerhaba, ilk defa yazdığım bu hikayem benim için çok özel yorumlarınızı bekliyorum..