wake up

𝘱𝘳𝘰𝘣𝘭𝘦𝘮

"Yozlaşmayı mı kullanacaksın?"

"Sence başka şansımız var mı?"

"Destek ekibi bekleyebiliriz,"

"Bu daha çok kayıp demek, her gün otuza yakın kayıp veriyoruz. Onlar gelmeden önce halledelim."

"Yaralısın ama,"

"Beni ne ara bu kadar düşünür oldun?"

"Düşünmüyorum, ama sonuçta partnerimsin. Yenisine alışmak zor olur."

"Sorun yok,"

"Sorun var Chuuya,"

Bıkkınlıkla kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Ne yapıyoruz o zaman?"

"Bekleyebiliriz,"

Düşman içeride masum insanları katlederken burada kendi canımız için oturup beklemek canımı sıkıyor.
Zaten intihar manyağı ama gitmeyi reddediyor. Benim için olduğunu sanmıyorum.
Birliktekileri beklerken bir binanın arkasındaki banka oturdum.
Bir süre sonra yanıma Dazai gelmişti.

"Gösteri başlıyor, gidelim istersen."

Sırıtıp ayağa kalktığımda bedenimdeki çoğu sorunu önemsemedim.

Eğer ölürsem diye Dazai için bir mektup yazdım.
Tabii yaşarsa okuyabilir.
Yine bencillikle onun yaşamasını istiyorum.
En azından yaşadığım süre boyunca.