Άγγιξε με

Μην το παίρνεις πάνω σου!

Ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του πριν ακούσω τον δυνατό ήχο από το ξυπνητήρι μου. Το κεφάλι μου ένιωθα να είναι απίστευτα βαρύ πάνω μου και κατευθήνθηκα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό για να συνέλθω.

Έκλεισα την βρύση και σκούπισα το πρόσωπό μου, η χθεσινή βραδιά έπαιζε στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Αυτός ο άντρας είναι μοναδικός, το άγριο βλέμμα του αγριεύει την ψυχή μου και το σώμα μου ανατριχιάζει κάθε φορά που είναι κοντά μου.

Πήρα την τσάντα μου από τον καναπέ και έκλεισα την πόρτα με βιαστικές κινήσεις για να μην πέσω πάνω του και σήμερα.

Τα λεπτά πέρασαν απίστευτα γρήγορα με τις σκέψεις μου να είναι μόνο σε εκείνον.

***

"Αυτά τα χαρτιά τα θέλει τώρα!" μου είπε η Μαρία ευγενικά.

"Ναι φυσικά, πάω τώρα αμέσως!" είπα και κατευθύνθηκα στο γραφείο του διευθυντή.

Χτύπησα την πόρτα διστακτικά και μόλις άκουσα την φωνή του άνοιξα την πόρτα.

"Έφερα τα χαρτιά που ζητήσατε!" είπα και έμεινα όρθια απέναντι του.

"Κάθισε, μην είσαι όρθια!"

"Με θέλετε κάτι άλλο?"

"Ήθελα να σου ζητήσω μια συγνώμη!"

"Δεν χρειάζεται!"

"Χρειάζεται γιατί δεν ξεκινήσαμε καλά! Δεν θέλω να έχεις λάθος γνώμη για μένα."

"Μην ανησυχείτε δεν έχω!" είπα σοβαρή και συνέχισα στον ίδιο τόνο.

"Θα ήθελες να βγούμε για έναν καφέ?"

"Λυπάμαι θα πρέπει να αρνηθώ!"

"Σε παρακαλώ, τίποτα το πονηρό. Να σε γνωρίσω θα ήθελα, αν με αφήσεις φυσικά!" είπε αρκετά ευγενικά και εγώ σταύρωσα τα χέρια μου με ένα καχύποπτο βλέμμα.

"Ίσως να μην ήταν κακή ιδέα!" είπα με πολύ δισταγμό.

"Σε ευχαριστώ, στο υπόσχομαι δεν θα το μετανιώσεις!" είπε και μου έδωσε το χέρι του ως ένδειξη φιλίας.

Βγήκα έξω και συνέχισα την δουλειά μου με τους ίδιους ρυθμούς. Με τούτα και με εκείνα το μυαλό μου είχε σταματήσει να σκέφτεται τον Νίκο και είχα επιτέλους επικεντρωθεί στην δουλειά μου και μόνο.

Τα μάτια μου είχαν κουραστεί τόσες ώρες μπροστά από μια οθόνη, αλλά έξω είχε σκοτεινιάσει και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου.