Βασιλικός ακατάλληλο

Κεφάλαιο 8

Γυρνώντας προς το παλάτι ο Ξάνθιππος σταμάτησε σε έναν ωραίο καταπράσινο λόφο γεμάτο λουλούδια.

-γιατί σταματήσαμε??

-δεν σου αρέσει εδώ??

-μου αρέσει!

Ο Ξάνθιππος κατέβηκε από το άλογο και άνοιξε τα χέρια του προς την Εκάτη!

-έλα κατέβα!

-ξέρεις ότι δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου έτσι?

-δηλαδή τόσο κακό είναι να με αφήσεις να σε πιάσω σου υπόσχομαι θα είμαι γλυκός μαζί σου την πρώτη φορά!

Η Εκάτη ένιωσε τα μάγουλα της να κοκκινίζουν και έβαλε δειλά τα χέρια της στους ώμους του. ο Ξάνθιππος έπιασε την μέση της και την πήρε στην αγκαλιά του. Τα πρόσωπά τους βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής.

-εντάξει μπορείς να με αφήσεις τώρα!

-ναι... εμ, συγνώμη!

-ξέρεις Εκάτη θα ήθελα να κάνουμε μια συμφωνία. Η μητέρα σου δεν ξέρει πόσο μου αρέσει να παλεύω, δεν της αρέσει γενικά η ασχολία με την πάλη όπως ξέρεις. Και εσένα σου αρέσει. Οπότε τι θα έλεγες αν κρατάγαμε μυστικό αυτό το σημερινό. Εγώ δεν θα πω ότι ήρθες στον λάκκο και εσύ δεν θα πεις ότι πάλευα μέσα σε αυτόν.

-εντάξει αλλά με έναν όρο.

-μικρή πριγκίπισσα εκβιάζεις έναν βασιλιά??

-όχι διαπραγματεύομαι μαζί του.

Ένα μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη του Ξάνθιππου.

-για να ακούσω το αίτημα σας ωραία μου δεσποινίς!!

-θέλω να μου μάθεις να παλεύω!

-μα ο Φοίβος δεν σου κάνει μαθήματα πάνω στην μάχη??

-ναι και είναι καλός με το ξίφος όπως εγώ! Αλλά σε είδα να παλεύεις. Ήσουν γρήγορος, ακριβής, ευέλικτος. Σε παρακαλώ. Θα το κάνουμε στα κρυφά δεν θα το μάθει η μαμά και κανένας άλλος. Να, θα ερχόμαστε εδώ! Σε παρακαλώ.

-σύμφωνοι αλλά μόνο για ένα μήνα. Μέχρι τα γενέθλια σου!

-γιατί??

-γιατί μετά θα παντρευτείς!

Σιωπή έπεσε στον λόφο. Η Εκάτη κοίταζε το ηλιοβασίλεμα ανήμπορη να σκεφτεί ή να νιώσει κάτι. Ο Ξάνθιππος από την άλλη κοίταζε την Εκάτη, την έβλεπε και είχε μαγευτεί από την ομορφιά της, τη δύναμη, την εξυπνάδα. Κάτι είχε αρχίσει να τον ενοχλεί και να τον μπερδεύει.

-έλα είναι ώρα να γυρίσουμε μικρή!

Την επόμενη ημέρα τα ξημερώματα ο Ξάνθιππος τρύπωσε στην κάμαρη της Εκάτης. Πλησίασε στο κρεβάτι και την παρακολούθησε για λίγο. Ήταν τόσο όμορφη και γαλήνια έτσι όπως κοιμόταν, με τα ξανθά μαλλιά της να πέφτουν σαν φωτοστέφανο γύρω από το πρόσωπό της. Την άγγιξε στο μπράτσο και την ταρακούνησε.

-μμμ, Μυρσίνη λίγα λεπτά ακόμα νυστάζω πολύ.

Μουρμούρισε η Εκάτη και άλλαξε πλευρό. Ο Ξάνθιππος πλησίασε στο αυτί της και φύσηξε απαλά. Η Εκάτη άνοιξε τα μάτια της και πετάχτηκε από το κρεβάτι αρπάζοντας το πάπλωμα και καλύπτοντας το κορμί της.

-τι κάνεις εσύ εδώ, πως μπήκες μέσα??

-μικρή ο βασιλιάς είμαι μπαίνω όπου θέλω. Άντε σήκω!!

-Είσαι τρελός δεν έχει καν χαράξει έξω!

-ναι όντως θα χαράξει σε μισή ώρα.

-τι θες??

-όχι εσύ θες! Δεν μου ζήτησες να σε μάθω να παλεύεις! Εε, τώρα είναι η κατάλληλη ώρα. Όλο το παλάτι κοιμάται και δεν θα μας δει κανείς να φεύγουμε! Σήκω σε περιμένω στην πύλη.

Ανακοίνωσε ο Ξάνθιππος και βγήκε από το δωμάτιό της.