Βασιλικός ακατάλληλο

Κεφάλαιο 9

Η ανατολή του ήλιου εκεί, πάνω στον λόφο ήταν υπέροχη. Τα χρώματα γέμιζαν τον ουρανό.

-λοιπόν για αρχή το ότι έχεις μικρό σώμα και δεν είσαι αρκετά ψηλή είναι θετικό. θα είσαι πιο ευέλικτη και γρήγορη αν μάθεις να κινήσε σωστά! Στάσου όρθια, άνοιξε λίγο τα πόδια. Μην γέρνεις ευθεία το κορμί σου.

-πότε θα παλέψουμε??

Η Εκάτη με μια αγανακτισμένη φωνή έκατσε κάτω στο γρασίδι.

-δεν είσαι έτοιμη ακόμα. Για να παλέψεις πρέπει πρώτα να μάθεις να στέκεσαι, να εναρμονιστείς με το σώμα σου.

-ξέρω να το κάνω αυτό να σου θυμίσω ότι είμαι πολύ καλή με το ξίφος!!

-μάλιστα... σήκω!! Αφού θες να τις φας δεν έχω θέμα ίσως σου κάνει καλό λίγο ξύλο!

Η Εκάτη σηκώθηκε και έκανε κίνηση εναντίον του Ξάνθιππου. Με μία βουτιά απέφυγε την επίθεση της και στάθηκε πίσω της. Η Εκάτη είχε αρχίσει να νευριάζει. Έκανε δεύτερη επίθεση και τον έπιασε από το στήθος. Ο Ξάνθιππος με μία κίνηση της έβαλε τρικλοποδιά και την ξάπλωσε από κάτω του. το σώμα του πίεζε το δικό της ακινητοποιώντας την, ενώ τα χέρια του ασφάλισαν τα δικά της.

-λοιπόν, τι λες έφαγες αρκετές για να καταλάβεις ότι δεν είσαι έτοιμη??

Η Εκάτη είχε χάσει την αναπνοή της. Όχι από την πίεση του σώματος του Ξάνθιππου πάνω στο δικό της αλλά από την ομορφιά των ματιών του. Πρώτη φορά τον κοίταζε καλά μέσα στα μάτια. Ήταν πολύ όμορφος και φαινόταν πολύ νεότερος ακόμα και από τόσο κοντά. Η θέρμη που εξέπεμπε το σώμα του ακόμα και η μυρωδιά του κορμιού του την έκαναν να νιώθει μια έξαψη.

-ναι.... συγνώμη.

Κατάφερε να ψελλίσει. Ο Ξάνθιππος άφησε το σώμα της και ξάπλωσε δίπλα της στο γρασίδι.

-δεν θα τα καταφέρεις από την μια μέρα στην άλλη Εκάτη μου. Όλα τα πράγματα θέλουν τον χρόνο τους. Πρέπει να έχεις υπομονή μικρή!!