"ဝမ္မင္းသားေလး အား႐ွန္႔
တစ္ခုေလာက္ခြင့္ေတာင္းခ်င္တယ္"
ျပားသံပရာရည္ခြက္ေလးကိုင္ၿပီး
အရင္ဆံုးဝမ္မင္းသားေလးထံကမ္းေပး
ရင္းစကားစလိုက္ေလသည္
"ေျပာေလ အား႐ွန္႔ ဘာေျပာခ်င္
လို႔လဲ"
"ဟို ေလ အား႐ွန္ အမ ခ်ိန္ခ်ိန္ ကေလး
ေမြးၿပီတဲ့ အဲ့တာသြားၾကည့္ခ်င္လို႔"
ျပသနာေတြျဖစ္ေနတဲ့ၾကားထဲက
အား႐ွန္႔အျပင္ထြက္ဖို႔အရဲစြန္႔ၿပီး
ေျပာမိခဲ့သည္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ
တူေလးဆိုတဲ့အသံၾကားတာနဲ႔တင္
ေတာ္ေတာ္ေတြ႔ခ်င္ေနၿပီမို႔
ဝမ္ရိေပၚတစ္ခ်က္ၿငိမ္သြားၿပီး
သံပုရာရည္ ခြက္ကိုေမာ့ေသာက္
လိုက္သည္ ေအးေလ သူလဲေတြ႔ခ်င္
႐ွာမွာေပါ့႐ွိတာမွဒီေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္
တည္းငါဆိုလဲေတြ႔ခ်င္မွာဘဲေလ
ဘာမွမေျပာဘဲတဖက္လွည့္ၿပီးၿငိမ္
သြားတဲ့ဝမ္မင္းသားေလးမ်က္ႏွာ
ကိုတစ္ခ်က္ေမ်ာ္လင့္တႀကီးလွမ္း
ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္း႐ွည္ေလးကို
ခ်ရင္း
"ဟို ဝမ္မင္းသားေလး အဆင္မေျပ
ရင္လဲ ရပါတယ္ ေနာက္မွဘဲသြားေတြ႔
လိုက္ပါေတာ့မယ္အခုကလဲနန္းတြင္း
ထဲျပသနာေတြတတ္ေနတာဆိုေတာ့
ဝမ္မင္းသားေလးေဘးမွာအား႐ွန္႔
႐ွိေနမွျဖစ္မွာေပါ့"
အား႐ွန္႔မ်က္ႏွာလဲမသစ္ရေသးတာ
ေၾကာင့္အခန္းသို႔ျပန္ရန္ဟန္
ျပင္လိုက္ေလသည္
"မင္းငါ့ကိုတကယ္စိတ္ပူတယ္
ဆိုရင္ ငါပါလိုက္ခဲ့မယ္အဲ့တာဆို
ျဖစ္လားမင္းလဲမင္းသြားခ်င္
တဲ့ေနရာကိုေရာက္မယ္ငါကိုလဲ
စိတ္ပူစရာမလိုေတာ့ဘူး
ဘယ္လိုလဲေခၚမွာလား"
"အား႐ွန္႔ကေခၚလို႔ရပါတယ္
ဒါေပမဲ့ နန္းေတာ္ ထဲျပသနာေတြျဖစ္
ေနခ်ိန္ ဝမ္မင္းသားေလး
အျပင္ထြက္သြညးတယ္ဆိုၿပီး
သူမ်ားေျပာစရာျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္"
"အား႐ွန္႔ အခုခ်ိန္မွာငါေပ်ာ္တာကို
ျမင္ခ်င္တာလား ဒါမွမဟုတ္
စိတ္မေပ်ာ္မရႊင္နဲ႔ေန႔တိုင္း
အရက္ေတြေသာက္ၿပီး
မူးျပဲေနတာကိုျမင္ခ်င္တာလား"
"အား႐ွန္႔ကဝမ္မင္းသားေလးေပ်ာ္
ေနတာဘဲအျမဲျမင္ခ်င္တဲ့သူပါ"
