The zoo keeper

Chapter 5

De hele dierentuin is leeg, af en toe hoor je nog een paar dierengeluiden maar dat was het ook wel. Timtohée en ik zijn de enige die er nog zijn. Het is inmiddels ook al bijna 6 uur. Alle verzorgers gaan rond half 6 naar huis. We zijn rustig onderweg naar de uitgang zodat hij weer naar huis kan gaan. Het is oprecht ook echt super gezellig. Nooit dat het awkward stil is geweest ofzo. We blijven gewoon praten alsof we geen schaamte hebben om elkaar iets te vertellen. Wat heel vertrouwd voelt.

De uitgang is al in zicht en als in heel eerlijk mag zijn wil ik eigenlijk niet dat het al voorbij is. Ja tuurlijk komt hij hier werken maar dat is anders snap je? Dit is gewoon rustig met z'n tweeën en anders zijn we beide aan het werk.
We zien wel hoe het loopt. Ik hoop gewoon niet dat het anders dan dit gaat worden.

We komen aan bij de uitgang en draai de deur open. We lopen beide naar buiten en blijven even staan.

"Ik wil je echt heel erg bedanken voor de leuke en gezellige rondleiding." Ik schenk hem een warme glimlach terug. "Geen dank. Ik doe het graag." Even is het stil. "Wanneer mag je eigenlijk beginnen?" "Morgen! Dus dan denk ik dat ik dat ik je morgen weer zie?" "Tuurlijk morgen ben ik er gewoon. Weet je dan de weg naar het gebouw waar iedereen pauze houd enzo? Of moet ik je halen morgen?" Natuurlijk hoop ik dat hij zegt dat hij het niet weet zodat ik hem morgen net iets wat extra zie. "Uhm dat is een goede. Ik weet het niet heel zeker meer ben ik bang. Vind je het erg om mij op te pikken?" Fuck yes. "Nee tuurlijk niet! Andere bied ik het je toch niet aan. Hoe laat begin je dan zorg ik ervoor dat ik bij de ingang sta waar je vandaag ook stond. Dat ik de ingang voor de werknemers zeg maar." "Dat is lief. Ik moet om 9 uur beginnen." "Is goed dan ben in er om 9 uur!" "Ik ook." Hij glimlacht, geeft me een knipoog draait om en loopt weg. Ik draai me ook om en loop de dierentuin weer in.

Ik realiseer het me echt nog niet hoor. Fucking Timothée Chalamet komt hier in onze dierentuin werken. Ik weet niet hoor maar dat is best een ding. Het liefst wil ik het aan mijn vrienden vertellen maar ik wil ook niet dat straks de hele dierentuin volstaat met gillende keukenmeiden die Timothée willen zien. Dat gun ik hem niet.
Ik moet echt even mijn hoofd leeg krijgen. En in deze tijd zijn er 2 dingen  dat daarmee helpt. Schijven. Verhalen,  liedjes of gewoon over mijn gevoelens en alles. Ik probeer gewoon te schrijven wat er uit komt. Het andere wat altijd bij mij helpt is zingen. Het is perfect om je gevoelens te uiten en het helpt 90% van de keren wel om je hart te luchten. Dus 1 van die 2 dingen ga ik straks even doen, misschien alle twee wel ligt eraan of ik er nog zin in heb.

Maar eerst eten want van zo'n dag krijg je wel honger. Ik loop mijn huis binnen en ruik de geur van verse pannenkoeken. "Ben thuis!" Roep ik door het huis heen. Ik loop naar de keuken en zie dat mijn moeder net een stapel met pannenkoeken neer zet. "Zo wat dacht je mam? Er eet een heel weeshuis mee." Zeg ik lachend terwijl ik kijk hoeveel pannenkoeken ze heeft gemaakt. "Nee lieverd dan heb je morgen ook nog pannenkoeken!" Lacht ze terug. "Ooh smart thinking."

Ik ga aan tafel zitten en geef Rakker een aai over zijn kop. "Hai Rakker." Ik kijk snel of mama kijkt en zo dra ze niet kijkt geef ik Rakker een pannenkoeken. "Er zijn er toch genoeg." Als m'n moeder weer omdraait heeft Rakker de pannenkoeken gelukkig net op en geef haar een aai. "Komt papa niet?" "Jawel die komt eraan." En bij die woorden hoor ik de deur open gaan. "Ben thuis!" Hoor ik m'n vader roepen. "Hai pap!" Roep ik terug. Hij loopt de keuken binnen, geeft mijn moeder en ik een kus op onze wang en gaat aan tafel zitten. "Mogen we eten?" Mijn moeder knikt ja en gooit een pannenkoeken op mijn bord. Ik knik als bedankje en begin met eten.

"Dus olivia." Ik kijk mijn vader aan. "Hoe was het met Timothée?" Meteen komt er een lach op mijn gezicht. "Het wat zo gezellig! Ik heb de belangrijke dingen laten zien en we hebben gewoon gelachen en gepraat. Het is een goede jongen je zal blij zijn met zo iemand als hem." "Gelukkig maar, ben blij om je zo gelukkig te zien. Maar doe je wel rustig aan?" "Rustig aan hoe bedoel je?" "Liv je weet best wat ik bedoel. We weten allemaal dat je nogal snel bent met je gevoelens enzo. En dat is niks negatiefs maar je moet er gewoon een beetje mee opletten." "Ja pap zal ik doen." Ik kijk naar mijn bord. M'n vader heeft gelijk. Ik ben echt verschrikkelijk met dat. Ik krijg zo snel gevoelens voor iemand dat het soms niet eens leuk is. "Het is gewoon gezellig." Ik kijk nog steeds naar mijn bord terwijl ik dat zeg. "En dat is helemaal prima Liv. Ben zelfs blij voor je. Maar ik zeg het gewoon even. Je weet dat ik er niks negatiefs mee bedoel, ik wil je gewoon beschermen." Ik schenk m'n vader een zwakke glimlach en eet verder.

Zin in schrijven had ik niet meer. Dus ben ik maar een rondje gaan lopen. Ik hem mijn oortjes in gedaan en loop rustig over het park. Terwijl ik zachtjes mee zing met de muziek die in mijn hoofd speelt.

Waarom moet mijn vader nou weer zo gelijk hebben. Tuurlijk wist ik waar hij het over had. Ik haat het. Ik ben echt zo'n persoon die zo maar gevoelens voor iemand kan krijgen. Ook al doet die persoon eigenlijk niks bijzonders. Alleen Timothée is wel bijzonder, ik weet niet zo goed wat. maar hij had echt iets waarvan je denk holy shit. Ik kan het niet eens uitleggen. Gewoon de manier hoe hij naar dingen kijkt of vraagt. Hij toont gewoon echt interesse in het vak en voor mij is dat echt iets. Gewoon een man met passie en zeker dat hij dat heeft.

Lily-Rose Depp is one of a hella lucky girl.