The zoo keeper

Chapter 8

Hier zitten we dan, in mijn huis.
Timothée Chalamet zit in mijn huis. Kan ik het geloven? Nee. Wil ik het geloven? Nee. Dit is echt wel een dingetje snap je. Ik bedoel maar niet iedereen krijgt de kans om met hem in je eigen huis te zitten!

Op dit moment proberen we er uit te zoeken wat we willen eten vanavond. Hij vind alles wel prima zei hij maar ik weet het nog niet zo zeker. "Ja maar kijk, ik hem zin in Pizza maar kijk Taco Bell is ook echt kei lekker. Als je zou moeten kiezen wat heb je dan liever?" Met een vragende blik kijk ik hem aan. Hopend dat hij wel kan kiezen. "Ik zeg het nog 1 keer. Mij maakt het niet uit." Met die woorden gezegd te hebben tapt hij met zijn wijsvinger op mijn neus. Even ben ik shook en weet ik niet meer te functioneren.

Ik snap terug. "Dan kies ik en word het Taco Bell, nee toch pizza.." hopeloos kijk ik hem aan. "Hier ik heb een idee." Hij pakt een muntje uit zijn broekzak. "Kop is Taco Bell, munt is pizza." Ik knik en kruis mijn vingers. "Waarvoor kruis je je vingers?" "Voor Taco Bell." "Dan word het dus Taco Bell." Vragend kijk ik hem aan. "Je hebt nog niet eens gegooid." "Hoeft ook niet. Want als jij je vingers gaat kruisen voor Taco Bell betekent dat dat je liever taco's eet nu dan pizza. Problem solved." Niet wetend wat ik moet zeggen kijk ik hem aan. "Holy shit. Dat is zo slim."

Hij lacht en haalt zijn telefoon erbij. "Wat wil je?" Voordat ik door kan geven wat ik wil praat hij er alweer door heen. "Ze hebben een 'meal for 2' die kunnen we wel doen?" "Uh ja prima hoor! Wil je wat drinken?" "Ja lekker doe maar cola ofzo." Ik loop naar de keuken om het te pakken. Eenmaal ingeschonken loop ik terug. "Over een half uurtje is het hier." Verbaast blijf ik stil staan. "No way dat ze zo snel zijn, let maar op duurt een uur. Maar wel echt super lekker heb er echt zin in!!" Ik zet het drinken neer en ga weer op de bank zitten.

"Uhm we kunnen een film kijken, of gewoon beetje muziek luisteren zeg het maar." Ik kijk hem vragend aan. "We kunnen wel dat 21 vragen doen weetje wel, dan leer ik jou ook is kennen." "Hoe bedoel je ook? Like ik ken jou toch ook helemaal niet zo goed?" "Dat is nog maar de vraag aangezien je letterlijkst alles over mij kan opzoeken op Google." "Hey mij kan je ook op Google opzoeken!" Roep ik verdedigend terug. "Is dat zo?" Hij kijkt me plagend aan. "Oh ja zeker Chalamet." Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en opent Google. Ik zie dat hij mijn naam in toetst.

"Damn je hebt nog gelijk ook. Mijn excuses, ik hoop dat je mijn excuses aanvaard." Ik kijk hem aan en probeer serieus te blijven. "Nee sorry Chalamet, dat was de druppel. Uit mijn huis, ik eet de meal for 2 wel in m'n eentje op." Hij kijkt me aan. Wetend dat het sarcastisch is. "Jammer dat onze wegen zo moeten scheiden. Het was me een genoegen om met uw samen te mogen werken." Met die woorden staal hij op en loopt de woonkamer uit. Bij de deur draait hij zich nog een keer overdreven om. "Vaarwel mijn liefste." Hij draait zich weer dramatisch om en loopt de deur uit.

Ik hou het niet langer meer vol en schiet in de lach. Niet heel veel later hoor ik ook gelach vanuit de gang komen en stapt er een lachende Timothée de kamer weer in. "Great acting, great acting." Ik klap in mijn handen voor hem en begin weer te lachen. Hij maakt een overdreven grote buiging. "Dank u! Dank u wel!"

Toch zijn we het spel begonnen en zijn we nu al een tijde bezig. Het is echt super gezellig met deze gast. Het klikt gewoon weetje, geen awkward stiltes helemaal niks. Gewoon stom gelul om elkaar wat beter te leren kennen. "Zal ik muziek aan doen?" Vraag ik rondom. "Mh ja goed idee, doe maar je eigen playlist. Dan kan ik een beetje weten naar welke muziek je luistert." Oh nee. Als iemand dat tegen me zegt raak ik echt lichtelijk in paniek.
"Uhm, weetje dat zeker? Ik bedoel er staat veel in. En dan bedoel ik niet van veel nummers maar meer van veel artiesten." Stilletjes kijk ik hem aan. "Yep laat maar horen je smaak!" Hij is zo enthousiast, dus tegen stribbelen heeft geen zin. "Aight, please don't judge." Langzaam druk ik op shuffle bang welk nummer er op komt. Rustig kan ik adem halen als ik het nummer canyon moon hoor van Harry Styles.

Ondertussen zijn we 3 kwartier verder en is het eten er nog steeds niet. "Ah ik heb honger!!" Schreeuw ik uit en laat mezelf achterover vallen op de bank. "Geduld hebben is niet je sterkste kant of wel." Ik til mijn hoofd en kijk hem droog aan. "Ik weet niet waar je het over hebt." Hij lacht om mijn opmerking. Ik spring op en ren naar het toilet. "Ik ben plassen!" Roep ik net nog. Net wanneer ik rustig op de wc zit hoor ik de deurbel gaan. Are u kidding me, net wanneer ik even rustig zit. Met haast trek ik mijn broek alweer omhoog maar hoor de voordeur al dichtvallen. I'll kill him als hij betaald heeft echt waar. Met een beetje tempo loop ik naar de woonkamer waar ik hem met een grijns zie staan.

Vragend kijk ik hem aan. Zijn ogen glijden naar de tv, langzaam gaan mijn ogen daar ook heen terwijl mijn oren al horen wat hij bedoelt. Het nummer mystery of love van Sufjan Stevens speelt. Beter bekent als het nummer van Call Me By Your Name.
Beschamend pak ik snel mijn telefoon uit mijn zak en druk op het volgende nummer.

"Dus uhm eten?"