The zoo keeper

Chapter 2

Even ben ik stil omdat ik het gewoon nog steeds niet kan beseffen dat Timothée Chalamet, DE Timothée Chalamet voor mij staat mijn hand te schudden.

"Uh.." Ik kijk hem in zijn ogen aan en hij kijkt terug. Hij glimlacht zelfs naar me! Ik word gek denk ik. Wanneer ik besef dat ik nog steeds zijn hand vast heb trek ik hem snel terug. "Oh ja sorry. Ik zal je begeleiden naar het kantoor." Ik kijk snel op mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. Het is pas 5 voor 3 en mijn vader verwacht hem om kwart over 3. "Nou je bent mooi op tijd dus we kunnen rustig aan doen. Mijn vader verwacht je om kwart over 3 pas." Ik stop mijn telefoon weet weg en kijk hem weer aan. "Is Will Parker je vader?" Vraagt hij een beetje verbaast. "Mag het wel hopen als mijn achternaam ook Parker is." Zeg ik met een brede glimlach. Als ik kon knipogen had ik het nu gedaan maar he. Dat kan ik niet.

Ik draai me om en begin met lopen. "Volg me maar hoor!" Ik loop door en Timothée komt naast me lopen. "Dus Olivia was het toch?" Ik knik als bevestiging. "Hoe is het om de dochter van de grote baas te zijn?"  Ik kijk hem aan en rol met m'n ogen. "Echt zo veel mensen stellen die vraag." "Oh sorry dat wist ik niet." "Oh nee joh maakt niet uit! Persoonlijk vind ik het heel leuk. Ik ben hier opgegroeid. Aangezien ik 18 ben en mijn ouders  deze dierentuin al 25 jaar hebben dus ik ben letterlijk in deze dierentuin geboren. Dus rond de dieren zijn vind ik echt geweldig. En ik weet dat meisjes van mijn leeftijd liever uit gaan en gaan winkelen maar toch ben ik liever hier. Niet dat ik dat niet graag doe hoor! Als mijn vriendinnen me mee vragen ga ik echt wel mee hoor! Het is niet dat ik niets doe naast dit! Ik doe graag dingen met mijn vrienden, maar stiekem ben ik toch liever hier." En met dat gezegd te hebben besef ik dat ik weer veelste lang over mezelf heb gepraat.

"Oh sorry dat was best een lang verhaal." Ik kijk hem aan en merk dat hij mij ook aankijkt en kijk snel weg. "Nee maakt niet uit, vind het leuk om te horen." En met die woorden zijn we bij het kantoor van mijn vader. We hebben er iets langer dan normaal over gedaan omdat ik een soort van omweg heb genomen. Want ik weet niet hoor maar het is toch wel Timothée Chalemet. Call me by your name was echt een big deal. Dus mensen herkennen hem echt wel, plus dat hij nog zo'n 15 miljoen volgers heeft op Instagram. En laat me erbij zeggen dat het niet alleen is omdat hij zo'n goede acteur is, wat hij wel is trouwens. Maar zijn looks helpen er zeker goed bij.

"Ik had graag wat dingen over jou willen weten maar we zijn er." Ik kijk hem aan en glimlach. "Komt vast nog wel." En hij knipoogt. Ok fine hij kan wel knipogen en ik niet. Niet eerlijk.

We lopen het gebouwtje binnen en ik klop op de deur van mijn vaders kantoor en loop naar binnen. "Hai papa, Timothée is er voor het sollicitatiegesprek." Mijn vader kijkt op. "Hi sweetheart, hallo Timothée goed je te zien." Ze schudden elkaar de hand. "Liv bedankt dat je hem wilde opvangen. Trouwens je bent vrij voor vandaag. Maggie haar shift is begonnen en die heeft jou overgenomen." "Is goed, thanks pap. Oh trouwens weetje waar mama is?" "Als het goed is gewoon thuis." Ik knik en loop de deur uit. Nog net voordat ik de deur dicht doe wens ik Timothée nog succes en sluit de deur.

Ik loop vrolijk naar huis en begroet hier en daar een paar gasten.

"Hai mama!" Roep ik als in het huis in loop. "Hey lieverd, hoe was het?" "Ja ging goed, kinderen waren rustig, vogels waren rustig dus allemaal prima." Ik geef haar een kus op dr wang. "Wil je kopje thee?" "Ik pak wel hoor blijf maar zitten. Wil je ook?" Mijn moeder knikt en ik loop naar de keuken om thee te zetten. Eenmaal thee gezet loop ik weer terug naar de woonkamer en neem ik koekjes mee. "Ga je zo nog wel even douchen voordat je het hele huis vies maakt?" Ik kijk mijn moeder aan en rol een klein beetje met m'n ogen. "Mam dat doe ik toch altijd, eerst een kopje thee met m'n lieve moeder er dan douchen." Ze kijkt me glimlachend aan. "Nou goed dan. Trouwens met bella is alles goed! De baby is gezond en de dokter zij dat het niet meer zo lang zal duren!" Door dat nieuws komt er weeral een glimlach op mijn gezicht. We hebben al zo lang geen baby olifantje gehad! Terwijl ze zo schattig zijn. "Gelukkig maar, kan echt niet wachten tot dat het geboren word!" "Ik ook niet lieverd, ik ook niet."

"Oh my god trouwens he!" Mijn moeder kijkt me verbaast aan. "Je weet toch wel van dat sollicitatiegesprek dat papa vandaag heeft?!" Ze knikt ja. "Het wat freaking Timothée Chalamet. Aka mijn favoriete acteur. Aka the love of my life." "Ach lieverd toch. Loop je niet te hard van stapel? Ik snap dat je wat enthousiast hier van word maar gedraag je alsjeblieft een beetje." "Tuurlijk mam, kom op zeg. Ik ben echt niet zo'n persoon die als ze hun celebrity crush zien helemaal flippen. Ik heb het rustig gehouden. Heb gewoon netjes handen geschud en mezelf netjes normaal voorgesteld."
"Goed zo kind, ik ben trots op je."

Eenmaal mijn thee opgedronken en even bij gekletst te hebben met mijn moeder ga ik douchen. Ik sta even voor mijn kast om te kijken wat ik aan zal doen maar besluit toch dat ik gewoon een skinny high wasted zwarte broek aan doe met een witte wolle kol trui, die net iets te groot zit en besluit dat ik de trui dan half in mijn broek stop.

Ik zet mijn box aan met mijn favoriete nummers en spring onder de douche.
Eenmaal gedoucht droog ik me af en kleed ik me aan. Ik laat mezelf op bed vallen en kijk wat op social media terwijl ik mijn haar laat drogen in de handdoek. Na een tijdje ben ik het zat en besluit ik mijn haar te doen. Ik kam het door en doe er wat producten in om het mooi gekrult te houden. Ik besluit om het gewoon los te laten hangen voor de rest van de dag. Mijn haar is mooi lang, niet te lang natuurlijk maar gewoon net tot aan het midden van mijn rug. Oké misschien is het toch wat lang als ik het stijl maar als het gekrult is komt het tot daar. En vind ik het wel meevallen qua lengte.
Ik doe weer wat mascara op en wat highliter. Ik kijk even in de spiegel en besluit dat het er mee door kan, en loop rustig naar beneden.

Net wanneer ik de trap af was ging mijn telefoon, en zag dat mijn vader belde.

"Hai liv, ik vroeg me af of jij Timothée misschien een rondleiding wilde geven over het park?" Ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht. "Kan ik er dan vanuit gaan dat hij aangenomen is?!" Vroeg ik misschien iets te enthousiast. "Daar kan je misschien vanuit gaan ja."