The zoo keeper

Chapter 3

Ik kom aan voor de zoveelste keer vandaag bij het gebouw van mijn vader. Ik loop naar binnen en klop op zijn kantoor deur. "Binnen!" Ik loop door naar binnen en zie mijn vader met Timothée zitten, beide met een glimlach op hun gezicht. "Hier is het gezellig zeker." Ze knikken beide en staan op.
"Bedankt Olivia dat je hem een rondleiding wilt geven." Zegt mijn vader tegen mij. "Geen dank hoor, doe het graag!" "Natuurlijk doe je dat graag zo heb ik je opgevoed." Zegt mijn vader er achter na met een knipoog. En draait zich om naar Timothée.

"Timothée het was een genoegen om je te ontmoeten, en succes. We zien elkaar nog wel." Timothée schud zijn hand terug. "Het zelfde Will." Met die woorden draait hij zich om naar mij en glimlacht. "Zullen we?" Vraagt hij aan mij. Ik knik blij ja, geef m'n vader een kus op zijn wang en loop zijn kantoor uit.

"Waar wil je beginnen?" Vraag ik hem. "Oef maakt mij niet zo uit wat het makkelijkste is voor jou." "Hoe laat is het eigenlijk?" Vraag ik eerst voordat ik begin aan mijn ronde. Timothée kijkt verbaast van mijn vraag maar toch kijkt hij hoe laat het is. "Om precies te zijn 9 over half 4." "Ah perfecte tijd, zoals je misschien al wist gaan we 4 uur dicht. Niet het hele jaar door hoor, maar in de winter en begin lente gaan rond 4 uur alle dieren weer naar binnen omdat het 's nachts nogal koud kan worden. Normaal zijn we gewoon tot 6 uur open en in de zomer tot 7 uur."
Verschrikt kijk ik weer op en recht in zijn ogen. "Sorry, ik ratel soms nogal door. En kijk nou we staan nog steeds op de zelfde plek. Geen tijd te verliezen, nou je we hebben toch alle tijd. Of moet je nog ergens heen? Damn alweer sorry let's go!" Met die woorden draai ik me om en begin te lopen. Achter me hoor ik hem nog wat lachen en hoor dat hij achter me aan loopt.

Natuurlijk lopen we via achter, niet dat het sneller is maar gewoon omdat mensen hem gaan herkennen denk ik. En laat mij tienermeisjes kennen, als ze ergens gegil horen dat iemand beroemd er is gaan ze niet weg totdat ze hem gezien hebben.

Natuurlijk loop ik eerst naar het safari hok waar de zebra's, giraffen, gnoes en nog een paar Safari dieren in staan.

"Dus Timothée Chalamet," ik stop mijn zin en kijk hem aan. Hij kijkt mij terug aan wat zoals altijd mij meteen laat weg kijken. "Van acteur naar werken in een dierentuin, vanwaar die switch? Als je het wilt vertellen hoor, voel je niet verplicht!" "Haha tuurlijk. Na wat jij allemaal door ratelt is het wel eerlijk dat ik nu ook wat over mij vertel." Hij kijkt me nog steeds aan en glimlacht lief. "Ja nou sorry.." "hoef je niet sorry voor te zijn. Heb liever dat mensen door ratelen dan dat het awkward stil is. Maar had eigenlijk helemaal niet zo door dat je mij herkende." Ik kijk hem aan met een gezichtsuitdrukking van are you kidding me. "Wacht echt niet? Mijn mond viel haast open toen ik je zag! Wat denk je dat niet elk tienermeisje Call me by your name heeft gezien?" Alweer hoor ik hem wat lachen. "Ja weet ik niet man. Ik bedoel niet iedereen kan zulke films waarderen." "Nou geloof mij, ieder persoon die ik ken kan die film zeer zeker waarderen." Hij kijkt mij nog steeds aan. Ik kijk hem terug aan en kijk niet meteen weg! We houden even oog contact en dan word het toch echt te veel voor mij en kijk ik weer weg.
"Ik voel me vereerd."

Met die woorden komen we aan bij het hok van de Safari dieren.
Inmiddels is het al 4 uur en het park loopt langzaam leeg. Zo meteen kunnen we gewoon over het normale pad lopen. Is veel makkelijker en gezelliger.

"Dit is 1 van mijn favoriete plek hier in de dierentuin. Het Safari hok. Zoals je kan zien weten de dieren dat ze zo naar binnen moeten dus lopen ze alvast rustig naar de plek waar zo de deur open gaat. Ik neem je wel mee naar de stal dan kan ik je wat laten zien." We lopen rustig naar binnen. "Hoi Marcel! Is het goed dat ik de deur open doe?" Vraag ik aan Marcel. Marcel is een verzorger hier en vooral bij het Safari gebied. "Tuurlijk Liv ga je gang, wees voorzichtig!!" "Thanks en altijd!!"

Dat gezegd te hebben trek ik de grote schuifdeur open en je ziet de dieren allemaal rustig via de goede gang naar hun eigen stal lopen.

"Kom maar mee." Ik loop rustig naar de stal waar Skipper in staat. "Zie je die zebra daar? Die een beetje achterin staat water staat te drinken? Dat is Skipper het klinkt stom maar zij is echt een beetje een soort van mijn zebra geworden." Ik draai me om naar hem en zie hem glimlachen. "Die zebra die nu deze kant op kijk?" Vraagt hij. Ik draai me weer om en zie Skipper deze kant op lopen. "Yes die bedoel ik." Ik doe de deur open. Ik draai me om en zie hem een beetje verbaast kijken. "Haha ze bijt niet hoor." Ik geef haar een dikke knuffel. "Kom." Ik pak zijn hand vast en trek hem de stal in.

Ik laat zijn hand meteen weer los en zie hem nog steeds heel erg verbaast kijken en bewegen doet hij ook niet. "Ze bijt echt niet hoor. Al sinds ik klein ben kom ik dagelijks bij haar langs om haar een knuffel te geven. Zo hebben we elkaars vertrouwen gekregen." Hij glimlacht en langzaam ontspant hij zijn hand die op Skipper ligt."Zie ik zei het toch, bijten doet ze niet." De glimlach word nog groter en langzaam begint hihaar langzaam te aaien. "Ze zijn veel zachter dat ik verwacht had, groter trouwens ook. Echt had ik niet verwacht." "Weet ik niemand verwacht dat ze zo groot zijn."

"Kom ik heb nog iets leukers." Ik pak zijn onderarm vast en trek hem de stal uit. Doe de stal deur dicht en sleur hem mee naar het hok waar Sproet in staat. "Als je zebra's al groot vond word dit leuk." Terwijl ik zijn arm los laat doe ik het hok open van Sproet. Meteen loopt ze naar me toe. "Sproet ontmoet Timothée, Timothée ontmoet sproet." Hij kijkt nog verbaasder dan net. Zijn ogen staan groot en zijn mond staat half open. Langzaam druk ik zijn mond dicht en hij ontwaakt weer uit zijn 'trans'. "Uh wow sorry, maar jij 'knuffelt' met een giraf?" Hij roept het haast verbaast. "Hahaha, ja ik knuffel met een giraf. We zijn op dezelfde dag geboren en sinds die dag heeft mijn moeder mij elke dag hier heen gebracht om haar te zien. Zo heb ik net als bij Skip haar vertrouwen gekregen en ik die van haar." Hij zegt niet veel maar zijn ogen staan nog steeds verbaast. ik lach en pak alweer zijn hand vast. "Kom." Langzaam breng is zijn hand naar haar hoofd die ze omlaag had gedaan zodat we haar kunnen aaien. Ik leg zijn hand op haar hoofd en begin langzaam te aaien. "Hij kijkt me verbaast aan maar aait dan zelf verder.  "Ze is zo zacht." Nog steeds staan zijn ogen vol verbazing. "Gaaf he." Ik kijk hem glimlachend aan en ik krijg een warme glimlach van hem terug

"Dit had ik dus echt even niet verwacht. Dat ik dit ooit zal mogen doen is echt bizar. Bedankt."