The zoo keeper

Chapter 6

De volgende ochtend spring ik iets te blij uit bed vind ik zelf. Kom op Olivia keep it together. Ook is het wat lastig probeer ik rustig naar de badkamer te lopen. Ik kijk in de spiegel en zie dat de schade van vannacht en verschrikkelijk is. Dit kan echt niet. Snel loop ik terug naar mijn kamer en duik mijn kast in. Pak schone spullen en loop weer teug naar de badkamer om onder de douche te springen.

Eenmaal schoon en bijna dood want ik gleed net bijna uit in de douche loop ik de badkamer uit. Ik kleed me aan gewoon weer in mijn basic overall want dat zit zo veel chiller.

Ik borstel mijn haar uit en besluit het ik te vlechten. Ik besluit om er 2 Dutch braids in te doen en doe een bandana om. Basic farmer girl. Maar het is m'n favoriete look!

Blij loop ik naar beneden om te eten. Het is wat later dan normaal maar het maakt niet zo veel uit. "Goedemorgen pap, goedemorgen mam." Ik geef ze beide een kus op hun wang. "Goedemorgen lieverd. Wat zie jij er vrolijk uit!" Roept mijn moeder enthousiast terwijl ze het ontbijt op tafel zet. "Ik heb er zin in."

Ik kijk m'n ouders blij aan en begin met eten. "En heeft dat toevallig iets te maken met een ene Timothée Chalamet?" Ik kijk mijn vader aan en trek mijn schouders op. "Misschien." Mijn ouders kijken elkaar aan en lachen. "Moet ik vandaag eigenlijk werken?" "Nee hoor vandaag mag je lekker je eigen gang gaan. Nou ja alleen even Timothée op halen dan en vandaag staat hij op de planning bij de vogel volière. Dus als je hem zou willen ophalen en even voor zorgt dat hij zijn kleding krijgt enzo dan zal dat top zijn. En hem dan even daar heen zou willen brengen. Daarna mag je doen wat je wilt." "Tuurlijk pap." En ik geef hem een warme glimlach.

Rond half 8 verlaat ik het huis, de dieren zijn al buiten gezet dus die hoef ik niet meer te doen. Dus ik had tijd zat. Toch ga ik nog even naar het hok van de Safari dieren om even langs Skipper te gaan. Ik pak mijn golf karretje en rij weg.

Ze staan al in het buiten hok maar dat kan geen kwaad. Ik rij naar de stallen en parkeer mijn wagentje, pak een paar wortels en loop naar het hok. Rustig loop ik naar de deur waar de verzorgers naar binnen kunnen en loop het hok binnen. Ik ga op een grote steen zitten die in het hok staan en wacht rustig af totdat ze mij zien. Roepen doe ik niet graag naar dieren, het schrikt ze juist af. Na een paar minuten gezeten te hebben heeft Skipper mij eindelijk door en direct galoppeert ze naar me toe.

"Goedemorgen Skip." Begroet ik haar vrolijk mee en geef haar een wortel. Blij pakt ze de wortel aan en eet de andere ook op. Ik begin te lopen en rustig loopt ze met mij mee. Met één hand op haar hals om haar te kriebelen lopen we samen een beetje door het hok heen. "Vandaag komt Timothée weer werken. Ik ken hem pas net maar toch is er iets anders aan hem snap je? Hij heeft gewoon iets anders wat veel jongens niet hebben. Hij is zo gepassioneerd is wat hij doet, zo gefocust op de goede dingen in het leven."

Skipper is mijn lopende dagboek, ik vertel haar al mijn problemen en de goede dingen. Als ik dit aan mensen vertel denken ze echt dat ik gek ben maar ik vind het juist makkelijker. Ze geeft geen commentaar op wat ik zeg, ze gaat me niet raar aankijken als ik iets geks heb meegemaakt. Je kan alles kwijt en dat is echt super chill.

"Het is zo makkelijk om voor zo'n jongen zoals Timothée te vallen Skip. Maar we gaan het niet doen oké? We mogen niet voor hem vallen." Met die woorden geef ik Skipper nog een laatste knuffel en verlaat het hok.

De tijd is snel gegaan en voordat ik het weet is het alweer 8:40. Met een beetje tempo loop ik naar de deur waar Timothée zo ook zal aankomen. Ik wil niet hebben dat hij eerder is dan ik.

Klinkt stom maar dat heb ik gewoon, als ik met iemand alleen afspreek wil ik gewoon graag als eerste zijn. Gewoon zodat ik mezelf nog even kan voorbereiden op de plek zelf, en als die andere persoon er eerder is dan kan dat niet. Want dan kom je aan en dan begint het meteen. Ik heb gewoon een paar seconden voor mezelf nodig op die plek. Zelf weet ik ook niet waar het vandaan komt, het is begonnen sinds dat ik echt met mensen ging afspreken, ik vond het gewoon minder fijn als die andere persoon er eerder was dan ik zelf. Dus sinds dien heb ik mezelf aangenomen om er altijd als eerder te zijn.