Arkamı dönüp gittim kısa sürede gözden kayboldum jungkook'u orada bırakacak değildim sadece ona biraz ders vermek istiyordum. Bir ağacın arkasına saklandım ve jungkook'u uzaktan izledim ağır adımlarla yürüyordu bende onu yavaşça ve sessizce takip ediyordum bu ormanın içinde gidecek bir yer yoktu ve jungkook bunu bilmiyordu.
Beş dakika sonra jungkook bezmişti kendince bir şeyler konuşuyordu uzaktan gelen kız jungkook'a doğru yürüyordu bu kavgalı olduğumuz vampirlerin küçük kız kardeşiydi umarım kötü bir şey yapmaz.
Onları sessizce bir müddet izledim kızın söylediklerini duyamıyordum.
Jungkook'un koluna girdi ve beraber yürümeye başladılar ne yapıyor bu! Jungkook sanki gitmek istemiyor gibiydi sanırım bir an önce engel olmalıyım.
Onların yanına gittim seslendiğimde ikisi de bana baktı.
" Helen, ne yaptığını sanıyorsun?" Bakışlarını bana çevirdi bu kadına sinir oluyordum.
" Bir şey yaptığım yok sadece yardım ediyorum." Buna inanmam imkansız.
" O bizim misafirimiz yardım etmek sana düşmez." Dedim ve jungkook'un kolunu tutup kendime çektim jungkook bizim konuşmalarımızı şaşkın şaşkın dinliyordu.
" Senin için çok mu değerli? Niye böyle bir tepki verdin?" Aklı sıra benim ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
" Sanane! Şimdi yoluna git bir daha jungkook'un yanında görmek istemiyorum seni." Arkasını dönüp uzaklaştı onlara hiç güvenim yoktu.
" Hani beni bırakıp gitmiştin?" Kafamı jungkook'a çevirdim.
" Bu sana bir ders olsun bir daha kafan estiğinde gitmezsin."
* * *
Aklıma neden bir şey gelmiyor 🙄 ileriki bölümlerde ne olsun biraz fikir verin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MOONLİGHT TAE00K
Fanfiction" Pamuk prenses masalını bilir misin?" onu kafamla onayladım. "Senin hikayen de tıpkı onun gibi, gerçek aşk'ın senin bir insan olmanı sağlayacak." Nasıldı? " Bir insan'a gerçekten aşık olursan ve ondan bir aşk öpücüğü alırsan geri kalan hayatında in...
