Kafamı saldım ve buradan kurtulmayı umdum jungkook'un halı berbattı ne yapacağım ben elimden hiçbir şey gelmiyor.
2 gündür buradaydık ve kimse yokluğumuzu farketmedi.
Jack ve kızı ortalıkta görünmüyordu bulunduğumuz yerde ise az adam vardı en fazla 5 kişilerdi ellerimi bir çözsem belki bir şey yapabilirim ama zincirler kımıldamıyor bile.
Dışarıdaki adamlardan sesler geliyordu bağırış sesleri yanımdaki adam bu sesler üzerine oraya doğru yürüdüğünde bir aksilik olduğunu anladım.
Giden adam geri dönmeyince içerideki bütün adamlar odaya gitti kapı sertçe açıldı kafamı çevirip baktığımda hiç olmadığımdan çok sevindim bu abimdi. Ve yanında da sevgilisi jimin vardı.
İlk defa onları görünce sevindim jungkook kafasını zor bela kaldırıp baktığında o da gülümsedi ama çok kötü görünüyordu.
" Abi!" Abime seslendiğimde bana kısa bir bakış attı ve adamları halletti jimin koşarak yanıma geldi ve yerdeki anahtarla kollarımı çözdü.
" Jungkook! o iyi değil." Koşarak jungkook'un yanına gittim ellerini çözdüm ve onu kucağıma aldım yorgundu halsizdi vücudunaki kanlar kurumuştu sırtı o kadar kötüydü ki yüzümü ekşittim onu böyle görmek kalbimi acıtıyordu.
Abim adamları halletmişti hemen yanıma geldi.
" İyi misiniz?" Kafamı olumsuz anlamda salladım.
" Abi, jungkook iyi değil gidelim hemen!"
Abim kafasını olumlu anlamda sallayınca kucağımdaki bedene bakıp hızla dışarı koştum.
Eve vardığımdızda bir doktor çağırdık jungkook'un odasındaydı ve çıkmasını bekliyorduk.
Açılan kapıya baktım ve küçük bir oh çektim doktor çıkınca hemen yanına gittim.
" Durumu nasıl iyileşecek değil mi? Lütfen iyi bir haber verin." Doktor kafasını salladı.
" Sakin olun Kim Bey o iyi ama vücudu çok hassas, aldığı darbeler onu çok yıpratmış fakat geçecektir merak etmeyin. Burada ilaçlar ve sırtına süreceğiniz krem var yaraları zamanla kapanacaktır önemli bir durum olursa haber verin. " Kafamla onayladım ve onu kapıdan geçirdim verdiği ilaçları alıp masaya indirdim ve jungkook'un yanına gittim.
Gözlerini kapatmış uyuyor olmalı rahatsız etmemek için kapıyı açıp çıkacaktım fakat bir ses beni durdurdu.
" T-taehyung." Bu jungkook'tu hızla oraya baktım eliyle gel diyordu yanına ağır adımlarla gittim, kendimi suçlu gibi hissediyordum bütün olanlar benim yüzünden olmuştu.
" İyi misin?" Kafasını salladı.
" İyiyim endişelenme." Konuşurken sesi çok ince çıkıyordu zor duyuyordum onu.
" Jungkook, nolur affet beni hepsi benim yüzümden seni ormana getirmemeliydim özür dilerim."
Jungkook laflarımı bitirince söze girdi.
" Seninle gelmek isteyen bendim Tae özür dileme senin suçun yok."
Onu olumsuz bakış attım.
" Hayır benim yüzümden." Söylediğimi çok umursamamıştı yüzüne bakıp gülüyordu.
" Yaklaşır mısın?" Dediği şey anlamamıştım?
" Nasıl?" Kafasını biraz dikleştirip tekrar konuştu.
" Yaklaş diyorum." Onu kafamla onayladım ne yapacağını bilmiyordum ama ona asla hayır demem.
Yüzümü ona yaklaştırdığımda hiç beklemediğim bir anda yanağıma bir öpücük kondurdu ve gülümsedi. Bense hem şaşkındım hemde mutlu o gerçekten beni seviyor muydu yani.
Yüzümü uzaklaştırmadan önce bende ona minik bir öpücük kondurdum.
" Seni seviyorum jungkook, tahmin edemeyeceğin kadar çok seviyorum."
Uzun süre gözlerime odaklandı daha sonra konuştu.
" Taehyung, bende seni seviyorum." Söylediği cümleden sonra kalbim hızlanmıştı sonunda, sonunda o da beni sevdi seviyor. Çok mutluydum.
Arkadaşlar final bölümünde yaklaşıyorum ha bu arada yeni ve smut bir kitaba başlayacağım ☺️☺️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MOONLİGHT TAE00K
Fanfic" Pamuk prenses masalını bilir misin?" onu kafamla onayladım. "Senin hikayen de tıpkı onun gibi, gerçek aşk'ın senin bir insan olmanı sağlayacak." Nasıldı? " Bir insan'a gerçekten aşık olursan ve ondan bir aşk öpücüğü alırsan geri kalan hayatında in...
