Coveting My Bodyguard's Affection (Completed)

Kabanata 23: Tears

[Typos and grammatical errors.]

Humihingi na ako ng tawad. 😆

TYVIAN'S POV•

I ARRIVED at the hospital with heavy heart and intense headache. Dumiretso agad ako rito nang makatanggap kaninang umaga ng tawag mula kay Dominika na naisugod daw sa ospital si Lester. I had known Dom as famous fashion designer and a caring manager of Celestina. Hindi niya nai-kuwento nang maayos ang mga nangyayari dahil natatataranta siya.

Punong-puno pa ng pagod ang dibdib ko ngayon dahil bumabagabag sa aking isipan ang problema ng pamilya ko sa akin. I don't know how to respond from all of these.

Ang tangi ko lang alam ay inaatake na ako ng pag-aalala para kay Lester. Madali lang naman ang biyaheng himpapawid dahil private chopper ang gamit ngunit naipit ako sa traffic papunta rito. Higit apat na oras ang buong biyahe bago nakarating.

I received a text again from Dom that he is on the front of the emergency room. Nagmamadali ko iyong tinakbo.

Naabutan ko siyang pabalik-balik ang lakad habang iyong isa niyang kasama ay nakaupo sa steel bench sa malaking espasyo.

"Dom!" Medyo hingal akong nakalapit. Namumula ang kanyang mga mata dahil sa pagluha. "Anong nangyayari?"

"Si Lester. Hindi ko alam. Oh god...Paano ko ito sasabihin? Nanginginig ako."

"Tatawagin ko iyong doktor na nandito na iyong guardian." Kumunot ang noo ko sa lalaking agarang tumayo na hindi man lang nagpapakilala. Pero hindi na iyon importante.

"Dom? I am so worried. Please tell me now. Anong sabi ng doktor?" Ni hindi ko nga alam kung bakit magkasama sila na ang tanging nalaman ko kanina ay pupunta si Lester kay Crexion.

"Lester is transferred to a room now. Putlang-putla siya na parang wala ng buhay. She is still unconscious after the examination," nauutal niyang kwentong hinihingal pa. Hindi ko alam kung dahil ba sa kanyang pagsasalita kaya nakarinig ako ng kakaiba.

She? What she?

"Sorry. Ito ang pinakamalapit na ospital sa pinuntahan namin. Malamig at namumutla siya ng labis kung itatakbo pa namin siya sa pribadong ospital. Binigyan na siya ng gamot at naka-confine. She was being examined at Kupsy and we are still waiting for the result. Kakarating lang din namin galing sa laboratory. Tinitingnan pa ng doktor kung ano ang diagnosis."

Ano?! Mas lalong sumakit ang ulo ko sa mga naririnig. Kupsy Laboratory? For women? What?! Fuck! Mababasag na talaga ang utak ko.

"Why did he undergo tests in a laboratory for women?" My voice sounded so harsh and tired.

Natigilan siya, namimilog ang mga mata. Kumurap pa at may paglunok.

"Oh god. Help. Nababaliw ako sa mga tao ngayon," napahikbi siya lalong ginulo ang buhok. "Hindi mo alam? Boyfriend ka tapos hindi mo alam? Tyv, she's pregnant."

All positive and negative emotions were now whirling into my system. Nabagsak ako sa sahig dahil nanlalambot ako. My world was crashed into pieces. Walang pagsidhing bumagsak ang mga luha ko. My heart, my mind and my soul are fighting. Hindi makapag-isip nang maayos.