Beni dinlemedi
Bavulunu aldı eline
Oysa ceketi ütü masasında duruyordu
Parfümünü duyabileceğim kadar yakınımdaydı
Ben kokusunu içime çekerken
O yüzünü çevirip
Bana bakmadı bile
Ceketini alıp giydi üstüne
Samimiyetten uzak bir şekilde
Tebessüm edip uzaklaştı yanımdan
Kaçtı anılarımızdan
Kapının oradayken durdu ve dönüp baktı
Taş gibi kesilip kalmış olan bana
Yaşadıklarımızın onun için bir önemi kalmış mıydı
Ben teselli olur gibiyken
Acımasızca yüzüme güldü kader
"Kal orada!" dedi. "Sakın bana yaklaşma."
Ne ağzımı açabildim ne de bir şey yapabildim
Çıkıp gitti evden
Keşke bu kadar kolayca çıkıp gidebilseydi kalbimden
