Simula

393 87 33
                                    

Simula

I walked inside of my father's room and saw him sitting in the corner holding a bottle of beer. Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi niya agad niyang ibinaling ang tingin niya sa akin. My father looked at me with a sad eyes but he tried his best to smile at me. He put his left arm around my shoulder and tapped my head with his right hand.

"What brings you here, Xia?" he asked.

I just shook my head and hugged him. I can't stand seeing my dad suffering like this. We're both in the same roof who still can't get over with my mom's death. No one in the family knew how my mom died and it hurts like hell that it's been a year when we found out mommy was dead but we had not yet found her body.

"Dad, tanggapin na lang natin. Isang taon na ang nakalipas nang mamatay si mommy pero ni isa wala tayong may natanggap na balita tungkol sa katawan niya." yumuko ako nang sinabi ko 'yun.

Kinuha ni dad ang braso niya naka-akbay sa akin at ininom ang alak na nasa bote. Nakaramdam ako ng awa kay daddy wala na siyang ginawa kundi isubsob ang sarili sa trabaho at sa pag-inom ng alak.

"Mas ikakapanatag ng loob ko kung makikita ko mismo ang mommy mo kahit patay man ito o hindi basta alam ko sa sarili ko na siya talaga iyon. So as long as I can't find her hindi ko tatanggapin na patay na ang mommy mo...." sabi ni dad at nagsimulang umiyak.

Kinuha niya ang kanyang salamin na nasa gilid niya at sinuot ito. Pinunasan niya ang kanyang luha saka siya tumayo at inabot ang kamay niya para tulongan ako makatayo.

"You need to sleep now, Xia. May klase ka pa bukas may gagawin pa 'ko." He said and he was about to walk out of his room pero niyakap ko siya likod.

"I love you daddy." I muttered.

Nakita ko siyang lumingon sa akin at ngumiti. Dad turned around to face me, he instantly smiled at me and messed my hair up.

I chuckled and felt my dads arm around me.

"You're exactly just like your mother. Isa kang regalo sa amin ng mommy mo at dapat tandaan mo ito anak..." he stopped and took a deep breath.

"Mahal ka namin ng mommy mo. Sobra sobra." my dad said and rest his head at the top of my head.

Pagkatapos ng gabing 'yun natulog ako at nagising ng maaga. Agad akong pumunta sa kitchen para makapaghanda ng umagahan hindi na ako nag-abala na gisingin ang mga katulong. Nang makatapos ako maghanda sumulyap ako sa taas at nakita ang office ni dad saka ako kumain.

When I'm done eating kinuha ko ang natirang niluto ko saka nilagay sa tray kasama ang kape at pinuntahan si dad sa itaas. Agad ko siya nakita na nakasuot ng lab suit habang tutok na tutok sa kanyang ginagawang pagbabasa. My dad is a scientist and he works for something that I can't even understand that makes me think why scientists keep discovering things that it seems hard to believe?

"Dad, kumain na po kayo."

"Just put it there, anak." tinuro niya ang small table na nasa gilid ko at hindi niya pa rin kinukuha ang tingin sa librong binabasa niya.

Nilapag ko lamang ang tray sa lamesa at nilibot ang tingin sa opisina ni dad. I can still remember entering this office with mom. Kusa akong ngumiti nang maalala ko si mommy. I miss her so much.

My mom and dad got divorced when I was 7 years old and it hurts me seeing them separating ways but I respect their decision. I can't blame them knowing my mother only wants my dad to stop his work just for a day to make some time for us but it seems like he failed to do those things that made my mom decided to stop their relationship.

Worlds Above You [Book 1 of Parallel Worlds Duology]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon