Worlds Above You [Book 1 of Parallel Worlds Duology]

Kabanata 6

Kabanata 6

I feel so down when I heard what Zyair said. I couldn't believe that I can relate myself to him. He's a person who was trapped inside a child's soul because he is seeking for love that he had never experienced before. Iyon nga lang, hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan. Ilang araw na ang nakalipas mula nang magkita sila ng kanyang kapatid and Zyair is been acting cold.

Pabalik-balik akong tumitingin sa itaas at minamasdan ang pinto ng kanyang kwarto habang nakaupo ako sa living room. I crossed my arms and shoved my right hand inside my pocket. Kinuha ko ang calling card at binaling ang tingin doon. Should I set a meeting with Alexis? Para naman magkasundo na ang dalawa. I know Alexis is up to something and maybe also planning to reconcile with his brother, I think?

Napabuntong-hininga ako at binalik ulit ang calling card sa bulsa ko nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ni Zyair kaya napatayo ako at hinintay siyang bumaba. He's wearing a formal attire and it seems like he's going somewhere important. I tried my best to smile para naman hindi maging awkward ang ihip ng hangin sa amin.

"Uhm... sir naghanda po ako ng lunch niyo ngayon kasi hindi po kayo bumaba para mag-almusal kanina..." I paused and walked towards the dining room. "Kumain na po kayo." Aya ko sa kanya sabay turo sa mga pagkain na nasa hapag-kainan.

"Thanks but I really need to go. Kumain ka na lang diyan." He said seriously without a hint of emotions on his face while playing his car keys before we walked outside.

I sigh again as I just let myself sit on the chair. Tinignan ko ang mga pagkain na niluto ko para sa kanya. I cooked pasta, chicken adobo, mushroom soup and fried fish just for him to eat properly tapos hindi niya lang kakainin? How rude! Those efforts na binigay ko sa pagluluto at pagbibili ng mga pagkain na 'to ay napunta lang sa wala. Sana naman inisip niya rin na may taong nag-aalala sa kanya.... Wait... ako? Nag-aalala? Ha! No way. Okay fine! Bahala siya.

Muntik ko nang masabunot ang sarili ko sa iniisip ko. I tried my best to calm myself but napahilamos na lamang ako ng mukha bago ko isa-isang kinuha ang mga pagkain na nakahain. After a few minutes, niligpit ko ang mga pagkain na kinain ko, I even left a food for him kaya tinakpan ko na lamang ito bago ako patuloy sa pagliligpit ng mga kagamitan.

Nang makatapos ako sa pagliligpit, I brushed my teeth before I decided to rest in my room upstairs. Few hours has passed, unti-unti kong iminulat ang aking mga mata tsaka bumangon. I immediately looked at my clock at the side table. It's already quarter to 6pm, napasapo ako sa aking noo nang mapagtanto kong napatagal pala ang tulog ko. Agad ko inayos ang kama bago ako lumabas ng kwarto para bumaba.

Lumakad ako papuntang dining room at tinignan ang loob ng ref. Mukhang malapit nang maubos ang mga binili ko kaya agad koi tong isinara at tinignan ang pocket money na iniwan ni Zyair sa akin. Two thousand, sakto pa kaya 'to? Siguro okay na 'to.

Bago ako umalis ng bahay, sinigurado kong nalock ko lahat at dala ko ang susi ng gate. Lumabas na ako at naglakad papunta sa malapit na grocery store dito. Pagkapasok ko sa loob ay agad ako nagtungo sa food section at kumuha ng mga pwedeng lutuin dun.

Sa ilang araw na kasama ko si Zyair, hindi ko alam kung ano nga ba ang paboritong pagkain niya. Minsan ko nga lang din siya nakikitang kumakain. He seems busy all the time, I was wondering what are the things he's doing while he's away. I haven't seen him studying, I mean his counterpart that I met in my world is my schoolmate so I'm guessing that he's also a student. Oh! Speaking of his counterpart wala rin pinagkaiba si Zyair sa lalakeng iyon. That boy is also mean! Hindi ko pa rin nakakalimutan yung ginawa niya sa akin and isa pa! Para akong tanga sa part na napagkamalan ko ang taong yun at si Zyair ay iisa