Hayatımın Aşkı (BxB)

1.S:B3|Sürpriz Ziyaret

Uyumaya devam ederken cama birileri taş atıyordu. Kim bu şimdi? Sinirle cama çıktım ki..

Karşımda bizim grubu buldum. Alican, Ece, Burak.. hepsi burada.

-Napıyorsunuz ya? Camı mı kıracaksınız?

Alican: Buralarda hasta bir asosyel varmış. Onu ziyarete geldik. Kapıyı açmayacak mısın?

Kapıyı açtım ve hepsi içeri girdi. Açıkçası geldikleri için her ne kadar mutlu olsam da, Ece ve Burak'ın her saniye sevgi dolu şeyler yapmaları sinirimi bozuyurdu.

Alican: Ee neyin var? Hiç hasta gibi durmuyorsun ki?

-Ya Alican salaklaşmasana. Hastayım işte. İlla ölmem mi gerek. Aa

Alican: Tamam be. Hem asosyel, hem hasta, hem atarlı. Bir şey demedik. Harbi cips felan aldık çantada. Ece versene.

O sırada Ece ve Burak yine birbirlerine dalmışlardı. Yok cidden sinir oluyorum ben. Bir laf atmasam olmaz.

-İsterseniz biz çıkalım, siz başbaşa kalın?

Ece: Ne münasebet?! Noldu ki?

Alican: Cips diyorum, cips.

-Dolapta kola, bardaklar falan vardı onları alayım.

Burak: Tamam sen beceremezsin tek. Bekle yardım edeyim.

Şaşırmıştım açıkçası. Aman.. arkadaşız zaten. İlk kez bir şeye yardım etmiyor ki. Saçma sapan heyecanlanmayı acilen kesmem gerek.

Mutfakta dolaptan kolayı ve bardakları alırken bardaklardan birisi elimden kaydı ve yere düştü. Daha sonra mal gibi yere basınca, ayak parmağım kanamaya başladı.

Burak: Parmağın kanıyor Cenk, bantlamamız lazım. Nerede bant?

-Şey, acil yardım çekmecesi var orada. Baksana bi.

Burak: Dur, arıyorum. Tamam otur sen.

Ben otururken, Burak önce kanayan parmağımı temizleyip, daha sonra bantladı. Resmen moment veriyorduk şu an. Bu durum çok hoşuma gitmişti. Yine mi bir yerimi kessem ne yapsam?

Derken Alican ve Ece mutfağa geldi. Bizim bu mükemmel momentimizi görüp, hemen soru sormaya başladılar.

Alican: Noldu? Bi sesler geldi içerden. Ayağını mı kestin?

-Ne gibi duruyor?

O sırada odaklanmak istediğim tek şey, açıkçası Burak'ın benle ilgilenmesiydi. Tabi Ece de o sırada gözlerini zillemiş bize bakıyordu.

Ece: Yardım gerekli mi?

Burak: Yok canım, halletdim ben.

Alican: Tamam hızlı olun lan, bi cips yiyemedik!

Cips, kola, muhabbet derken, bir kaç saat olmuştu. Annem eve gelince hiç birimiz farketmedik.

Annem: Cenk?? Ne oluyor burda? Hastayım diyip parti mi veriyorsun? Nasıl bir dinlenme şekli bu?

Alican: Ayşen teyze, şimdi şöyle..

Annem: İlgilenmiyorum. Hemen evinize gidin çocuklar. Hadii

-Annee, bir karışma ya!

Burak: Yok yok, gidiyoruz biz. Görüşürüz sonra. Yarın okulda seni bekleyeceğiz, Cenk.

Bizim salaklar gittikten sonra annem mutfağı görünce çığlık attı. "Ne olmuş burada" dedikten saniyeler sonra mutfağı ben hallederim deyip, temizlemediğim aklıma geldi.

Günün geri kalanında netflix izleyip, biraz müzik dinledim. Sıkıcı bir gündü. Tek güzel yanı, Burak'ın bana ilgi göstermesiydi. Hayır yani ne demiş ünlü düşünür Justin Bieber? "Never say never". Her şey olabilir hayatta. Karamsar olup, depresyona girmem anlamsız.

Alarmın sesi ile yeni bir güne uyandım. Hemen kalkıp saçıma şekil verdim, kendime bir çeki düzen verdim. Asla düşmemem gerek. Daha yakışıklı gözükmeliyim. Ece, üzgünüm tatlım. 2 milyar senelik arkadaşım olsan da, Burak'ı senden daha çok seviyorum. Ayağını denk al :)

Okulun girişinde birisi iki eli ile gözlerimi kapadı.

Alican: Bir bakalım ben kimim?

-Ece, sen misin?

Alican: Ahaha. Çok komiksin sen. Asosyal Cenk yine sahalarda.

-Bana asosyal demeyi keser misin? Hayır yani, tanımayan birileri de yanlış tanıyacak beni.

Alican: Aynen, hiç öyle değilsin zaten.

O an Alican'ın flörtü İrem hanım yanımıza geldi. Of yine çok gıcık.

İrem: Cenk tatlım, dün yoktun. Bir şeyin mi vardı? Merak ettim.

-Okul çıkışı bizim ekip geldi zaten evimize. Aa yoksa Alican sana haber vermedi mi? Çok ayıp Alican.

İrem: Alican??!

Neyse bunları kavga edecek kıvama getirdiğim için neşeyle sınıfa çıkabilirim. Mission completed. Çok kötüyüm farkındayım :)

Çok neşe dolu sınıfa girsem de, gördüklerim karşısında moralim bozuldu. Ne bu şimdi?

Evet bir bölümün daha sonuna geldik. Beğendiyseniz oylamayı unutmayın. Görüşmek üzere ♡