Chapter 17

90 1 0
                                    

"I won't stay too long," he smiled a bit.

I nodded. Nakasandal nag likod ko sa pintuan, kampante naman akong hindi bubuksan 'yon ni Easton na nasa loob at kung bubuksan man sure win ang bagsak ko sa sahig. I looked at Aaron, he still looking at me, probably waiting for my thoughts about what he said to me a minute ago.

"Alam mo Aaron, if Dad wants you to become an Doctor, go, grab a chance." I glanced him. "Sayang yung chance na gusto ko rin."

"I just want to know your opinion that's why I came here.."

I nodded. "No need to know my opinion, na sayo padin ang desisyon sa huli."

Tumango siya halatang may gusto pa siyang sabihin pero pinipigilan ang sarili. Ngumiti ako sa kaniya na para ipaalam na wala lang 'yon. Kung gusto naman niya bakit ko pipigilan? Sino ba ako? Kapatid lang naman niya ako. At least he had Dad's support for what he wants. I can see it through his eyes that his dreams is to be a doctor, like me. Kaya bakit ko tatanggalin yung kasiyahan niya. Kung saan siya masaya, e'di doon siya. I'll support him, anyway.

He went here just to know my opinion, if it is fine for me na sinusuportahan siya ni Dad sa gusto niya. He also told me about my problem with Dad, alam niya palang tutol sakin si Dad. I couldn't do anything about that anymore, ang tagal na rin niyan, patapos na ako. Ang dami ko ng pinoprolema na mga buto kaya't bakit ko pa iisipin yon. I have my brother to support me, anyway. Thank God, for created my brother.

"He went home now?" Easton asked ng makapasok na ako sa loob.

Tumango ako sa kaniya.

"I'll cook our dinner, what do you want?"

Nilipat ko ang tingin sa kusina kung asan ang mga delata ko. Ilang years na akong nag-aaral hindi padin ako nagsasawa sa delata. Minsan naman pinapadalan ako ng kapatid ko ng pagkain.

"Tuna?" I looked at him, smiling. "I missed eating tuna with egg."

He nodded. "Copy that."

Nagpaalam ako sa kaniya na magpapalit lang ako ng damit. Pumasok ako sa kwarto. Napaupo ako sa kama at napahawak sa palapulsuhan ko. Slowly looking for me tattoo, i touched it first before caressed it softly.

"I'm still sorry for what I did to myself." I whispered before taking a large amout of air, calming myself and stopping myself to cry.

Ang sakit lang talaga, una niyang kinuha sa akin si Angelica Amore, ilang buwan lang ang lumipas sumunod naman niyang kinuha sa akin si Mommy. He take all away my only happiness to lives. I cutted my wrist twice but he still let me to live. God gave me another reason to live again and again to be with my friends I have right now, who's giving me unstoppable happiness.

God will never failed you. There a times to be get tired in everything but at the end of the day you'll just found yourself, fighting again to the battle you've started.

After changing my clothes I went to my study table, looking for something. I haven't tried it yet this to him so I might grab a chance now. Mabilis kong kinuha yung kabibili ko palang na bagong syringe at lumabas. I find Easton at the living room but I found him in the kitchen, nagluluto na ng dinner naming dalawa.

"You'll eat tuna?" I asked him, my other hand is hiding at my back, holding the syringe.

Lumingon siya sakin at tumango. "Masarap naman 'to," ngumiti siya.

"Di ba you don't like canned foods?" Lumapit ako sa kaniya para tingnan ang ginagawa niya. Dalawa pala ang lulutuin niya yung isa ay afritada na canned foods, panigurado iinitin niya 'yon at yung isa yung tuna with eggs.

Taste Series #1: Bitter Taste of EpiphanyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon