OYUN

13.Bölüm: Sorgu Odası

Tekrardan hepinize merhabalarr, güzel insanlar.
Yavaş yavaş tüm olayların açığı çıktığı bu bölümde sizleri bölümle baş başa bırakıyorum.
Hepinize iyi okumalarr

*****  *****  *****  *****  *****

Kutay'ın sınıfta olması oldukça sinirimi bozmuştu. Ben her ne kadar nefret ediyorsam Nisan'da bir o kadar Kutay'ın bizim sınıfta olmasını oldukça mutlu ve heyecanlı karşılamıştı. Kutay'ın söyledikleri aklıma gelince, Nisan'ın sevgisini hak etmediğini bir kez daha anlamıştım.

Teneffüs zilinin çalmasını her şeyden daha çok istiyordum. Bir an önce bu ortamdan kurtulup içimde barındırdığım öfkemi kusmak istiyordum. Yoksa öfkemi Kutay'ın üzerinde çıkarmam gerekecekti.

Teneffüs zilinin çalmasıyla Nisan'a bir şey söylemeden sınıftan dışarı çıktım. Kendimi bahçeye atacağım sırada panodaki etkinlik dikkatimi çekti. İki hafta sonra, bilgi yarışmasına girecek öğrencilere moral olması için parti düzenleniyordu. Partide şarkı söylemek için beş kişilikten oluşan bir grup arıyorlardı. Galiba içimdeki öfkeyi şarkı söyleyerek çıkarabilirim. Adımı afişin yanında bulunan boş alana yazdım. Kendi kendime gülerken arkamdan duyduğum sesle o tarafa doğru döndüm.

"Asya!" Sesin sahibi iki gündür haber alınamayan Mert'e aitti. Her yeri toz içinde kalmıştı. Neredeydi bu böyle?

"Mert bu halin ne? Kaç gündür ulaşamadık sana. O günden sonra ne Baran ne de sen okula gelmediniz. Bir sorun mu var?" Mert etrafa bakındıktan sonra bana doğru yaklaşmaya başladı.

"O saçma dedikoduyu kimin çıkardığını bulduk Asya! Sende konunun içinde olduğun için bilmek istersin diye düşündük." O konu kapanmıştı. Bir daha da açmak istemiyordum. Ali ve Mert'in beni götürdüğü evde kamera olmasıyla onların da işin içinde olduğunu düşündüm. Ne yazık ki hala öyle düşünüyordum! Çünkü bunun başka bir açıklaması olamazdı.

Mert'e umursamaz gibi bakıp "Mert, her ne buldunuz bilmiyorum ama benim kendime ait düşüncelerim var. Kanıt bulduğum anda onların hepsini sizin önünüze atacağım." Mert' e sinirli bir şekilde bakıp sınıfa doğru gitmeye başladım.

Karşılarında saf bir insan yoktu. Kendilerini karşıdaki kişiye iyi gösterip, sonra onun çaresizliğini bir adet cips ve kolayla izleyen iğrenç insanlardı!

"Tüm bunların hepsini Karan yaptı! " Karan da kim? Hayatıma yeni bir şerefsiz almaya hiç niyetim yoktu. Çevremde oldukça şerefsiz vardı! Mert'e doğu dönüp ona kaşlarım çatık bir şekilde bakmaya başladım. Yanıma gelip bana bir açıklama yapması gerekiyordu.

Mert yanıma doğru ilerlerken etrafta olan herkes Mert'e bakıp kendi aralarında konuşmaya başladılar. Çünkü kendisi şuan ki görüntüsüyle tam bir madenci gibiydi.

"Seni sınıfa kitleyen ve Nisan'ı kaçırtan şerefsizin adı. Karan! Her ne kadar kendisi karakolda olsa da dışarıda bir sürü adamı var. Seni o gün onun elinden kurtardığımız da adamlarından birisi bizi takip etmiş. Gideceğimiz yeri önceden öğrenmiş ve bizi görecek şekilde gizli bir yere kamera yerleştirmiş. Sonra da o görüntüleri kusursuz bir şekilde montajlayıp bize karşı kullanmış."

Duyduklarım o kadar saçma geliyordu ki inanıp inanma konusunda arafta kalmıştım. Ne yani! Mert ve Ali benim düşündüğüm gibi değiller miydi? Onlara da mı kumpas kurulmuştu? Neden peki? Her şey o kadar çıkmazdaydı ki. Tüm bunları düşünmeye çalışıyordum fakat düşündükçe daha çok bataklığa batıyormuş gibi hissediyordum. O yüzden her şeyi bir kenara bırakıp sadece kendimi havaalanında düşünmek istiyordum.