Why don't we Fall In Love Tonight

11

"Lusot sis!" pagbibiro ni Migo. Lumusot ako sa railing, buti nalang pumayag ang nagbabantay.

"Ok lang ba siya?" natatarantang tanong ko.

"'Di pa rin namin alam eh," naglakad ako palapit kay Kobe na nasa court pa rin naka higa. Nakakumpol na ang med para i-check ang kondisyon niya.

"Babe!" tawag ko sa kanya.

"Hi," nag aalangan niyang sagot.

"Ok ka lang ba?"

"Medyo, masakit lang kasi mali ang pagkakasalo ko sa sarili ko." Sagot niya.

"Kaya mo ba?"

"Hindi eh," naiiyak niyang sagot. Wala si tita at si tito ngayon kasi may out of the country meeting daw kaya ako ang sasama kay Kobe sa ospital.

"Bess! Kalma!" yinakap ako ni Dorothy. Nasa ER kami ngayon at hinihintay ang results sa mga tests kay Kobe at pati na rin si Kobe.

"Kayo po ba ang kasama ni Mr. Martinez?" tanong ng isang doktor.

"Ahh opo! Kumusta na ho siya?"

"Ok na si Mr. Martinez, we're just waiting for the final results."

"Makakalakad na ho ba siya nang maayos?" tanong ni Dorothy.

"Ahh good question! Yes, he can pero dapat dahan-dahan muna. And that also means he shall not be playing basketball for a while."

"Eh paano ho 'yan?" tanong ko.

"It's still September! Maybe, pagdating ng mid-November, he can go back to the court. Ohh I have to go."

"Hi babe!" bungad sa 'min ni Kobe na naka sakay sa wheelchair.

"Hi," naluluha kong sagot. "Saan ka uuwi nito?"

"Sa condo mo," sagot ni Kobe.

"Kasya pa ba kayo doon?" natatawang tanong ni Dorothy.

"Oo naman!" sagot ko sabay hampas kay Dorothy. Natigil ang asaran namin nang magring ang phone ko. It's Kobe's mother.

"Hello po? Tita?"

[Hi Dawn! how's Kobe?]

"Ok naman po Tita. Kaso 'di daw po muna siya pwede magbasketball,"

[Ohh noo, that bad! Can I talk to him for a while?]

"Sure po," I handed Kobe my phone at nag usap sila si Tita.