Sen yanımdaysan

🖤

+Yalnızım doğru.

-Hayır değilsin.

+Evet yalnızım işte baksana çevreme.

-Sen yalnız değilsin sen yapayalnızsın.Bi ara kalabalıkları severdin. Etrafında onca insan vardı. Gülüyordun bile.. Aslında korkuyordun kulağını kapatmak için daha çok sese ihtiyaç duydun.

+Hangi ses?

-İçindeki ses.. Bastırıp yok etmeye çalıştığın ses. Gerçekten bir şeyleri isteyen SEN’in sesi… Sonra onlardan da uzaklaştın.. Yalnız kalmak istedin hatta yapayalnız… Çünkü içindeki ses o denli kuvvetli çıkmaya başladı ki susturamaz oldun. Önceden fazlalık o ses iken şimdi fazlalık etrafındakiler oldu. Yalnızlığı seçtin.

Sahi yalnızlığı seçmekten başka hangi özgür kararın oldu?

+Büssürü oldu tabi say say bitmez bi kere..

-Say!

+….

– Yok çünkü.O ne der dedin, şu bunu der dedin olan sana oldu. Derler derler hayatının içine ederler. Şimdi çık hadi o çukurdan. Kes çeneni! Yalnızlığı falan sevmedin. Sadece zorunda kaldın, karanlığı sevmedin sadece gözlerin alıştı, canın yanmıyor artık çünkü kül olmuş birini ateşle korkutamazsın.. Hadi gel benimle son bir defa haykıralım seninle.

Tüm yaşadıklarına, tüm yaşayacaklarına belki de hiç yaşayamayacaklarına…

Hayır bekleme beni ben gelmiyorum bu sefer gerçekten yalnızsın. Sözü bir defalığına olsun içindekie bırak. Bırak seni baştan yazsın.

HADİ!

Haykır karanlığa,haykır yalnızlığına, haykır onlara: “BIRAKIN PEŞİMİ” de.

Haykır hayallerine, haykır içindekine : “HERKES İÇİN ÇOK YAŞADIM BU SEFER DE SİZLER İÇİN YAŞAYACAĞIM” de.

Küllerinden hayallerin için yeniden doğ!

. . . . .

Alıntı