Not a Perfect Tale

Chapter7: Familiar

                                ***

"Avyanna! Thank god you're safe! I've been searching for you and I'd almost thought you're already dea--who's that guy?" her eyes squinted as she saw the guy beside me.

"U-uh...he's Massimo. Massimo she's Thalia and she's with Orna the bearded reedling." I said while giving them my widest smile to lessen the awkwardness. They looked to each other. Thalia's looking to Massimo while smiling widely but Massimo's just staring at me. Siniko ko siya kaya agad ding bumaling sa direksyon ni Thalia.

"N-Nice to meet you Thalia and Orna."

"Nice to meet you too Massimo! Did you help her escape those wild chiroptera?!"

"Yes." bakit napaka suplado ng lalaking ito. Sa ikli ng mga isinasagot niya'y hindi na muling nagtanong pa si Thalia. Lumipas ang minuto nang katahimikan at ni isa sa amin ay walang umiimik, umubo ako upang mabasag ang katahimikan at nag-aya ng umuwi.

"Tara na kailangan na nating umalis, sumama kana saamin Thalia!" i tried to sound enthusiastic. Thalia looked at me with a confused eyes.

"Gusto ko sanang sumama kaso baka ayaw ng kasama mo." ika niya. Oo nga no? Aya ako ng aya hindi ko nga pala bahay iyon. Lumingon ako kay Massimo na nakakunot ang noong nakatingin sa fairy.

"Ayos lang naman saiyo Massimo, hindi ba?" i asked him with a teary eyes. His stoic look almost fading.

"U-uhm..."

"Please." One tear dropped from my right eye. And there i saw how frustrated he is. Naramdaman ko ang pag higpit ng pagkakapulupot ng kanyang braso sa aking bewang. Gusto ata akong patayin nito.

"Argh! Okay fine. Bring her with us." he just rolled his eyes. Napapalakpak ako sa tuwa kaya mas lalong nadepina ang pagkainis sa mukha niya. Napatalon din sa tuwa si Thalia kaya parehas kaming humagikgik.

"Then, let's go home!"

Hindi na ako nag dalawang isip pa at dumipa na ako, inalalayan naman ako ni Massimo kaya nakalimutan ko na ding matakot. Baka magdalawang isip pa ito at hindi isama si Thalia at Orna.

Nagenjoy ako sa paglipad namin madami akong nakitang iba't ibang magagandang ibon sa himpapawid. Nakakita ako ng Bohemian Waxwing, Blue jay, Scarlet Macaw at madami pang iba! Nakakita din ako ng baboy na may pakpak and Massimo says that those pigs were even used as a transportation. I hope makasakay ako sa mga cute na pigs someday. But they're kinda heavy right? I've changed my mind i don't wanna ride a winged pig.

Ilang oras ang dumaan at nakadating na kami sa bahay. Sinalubong agad ako ng aking aso kaya hindi ko mapigilang buhatin siya sa sobrang saya ko.

"Namiss kita Rori...Saan ba kayo galing Teagan?! Hinanap ko kayo." baling ko kay Teagan na may nagaalinlangang mata.

"Sa bayan Avyanna, napansin ko kasi na wala kang kasuotan na dala kaya ibinili kita." huh?

"Teagan...hindi mo kailangang gawin iyon." I stepped closer to him. Umupo ako upang mapantayan ang liit niya.

"Ayos lang iyon Avyanna tsaka ako naman ang nakaisip non kaya wag ka ng magalala." ng dahil sa sinabi niya'y napabuntong hininga nalang ako at tinitigan ang kinakabahang nilalang. Wala namang ibang magsusuot noong damit kung tatanggihan ko pa iyon kaya mas maigi sigurong tanggapin ko nalang.

"Ikaw ang bahala...by the way thank you!" i kissed his red cheeks. Napansin ko namang nakatingin lang sa amin si Massimo.

"Teagan lumayo ka nga sa kaniya." he said with a serious tone.

"Eh...m-master naman!" nakita ko ang pagkabigo sa mata ni Teagan napakamot siya sa batok at umatras. Bumaling ako kay Massimo at tinaasan siya ng kilay.