Chased by the Villain

Chapter 5- "The truth behind the mess"

Chapter 5- The truth behind the mess

Black's Pov

First time ko ulit na may kasamang kumain , hindi na kasi ako nasasamahan ni Rhea simula nung lumabas yung story at nakakainis kasi alam kong pinagseselosan nya si Aerah pero patuloy pa din ako sa paglapit sa kanya. Ewan pero sinasadya talaga ei

"Uhm, Harold, gusto ko talaga tung tanungin sayo kuryos lang talaga ako ei"- sya

"Ano yun?"- ako

"Nasan na yung parents mo? Bakit di mo sila nakakasama?"- tanong nya, I accidentally drop the spoon on my plate, nagulat naman sya doon at parang natakot kaya binawi ny agad yung tanong nya

"O-okay lang naman kung ayaw mong sagutin"-sya

"Hindi okay lang, I just didn't expect that someone ask me a question like that, first time kasi, yung parents ko matagal na silang pinatay, yung Papa ko namatay dahil alam ko na may mali sa operasyon na yun, pinalabas lang nila na table death at alam mo kung sino yung kawawa, yung doctor na nagopera sa papa ko, alam ko na ginamit rin yung doctor na yun para sa sariling kapakanan nang hospital na iyon, tapos yung mama ko di ko alam na sekreto nyang pinuntahan ang director nang hospital na iyon at ipinaglaban nya ang karapatan nang ama ko ko ngunit ang ginawa nila pinatay din nila ang mama ko di lang pinatay , ginahasa pa.."- napatigil ako saglit dahil naalala ko lahat ang pangyayari nayun mismo sa kwento nayun.

"kinabukasan pumunta ako sa hospital nayun pero di ako pinapapasok, nag-antay ako sa labas hanggang sa may nakita akong kasing- edad ko lang din na bata at yung nanay nya, iyak na iyak yung bata habang yung nanay nya parang nalugmok na kandila , nagulat ako nun nang biglang natumba yung nanay nung bata, humihingi sya nang tulong pero di sya pinakinggan nung hospital iyon,at yung batang babae yun si Rhea, pareho kami nang pinagdaanan. Sa murang edad ko nun naranasan ko kung gaano kalupit ang buhay na pinagdaanan ko, kung paano nila pinaglaruan habang sila ay nagsasaya sa buhay nila"- matapos kung sabihin yun parang kaunti nalang at mababali ko yung kutsara na hawak ko, yung puso ko parang iniipit sa sakit tuwig naalala ko ang pangyayari nayun pero ang mas masakit don nilikha lang iyon nang imahinasyon nang isang author ang buhay ko nayun.

I came back to my own senses when I heard her sobbing, I saw her crying as if she were in my story, her cry at the hospital is the same as her crying right now, it hurts her. She immediately covered her face when she noticed that I was looking at her, she immediately turned her back to me, to wipe his tears, I don't even know why she cried that way, did I say something bad?.

"Okay ka lang?"- tanong ko, pero imbis na sagutin nya yung tanong ko ay nagmamadali syang tumayo

"Aalis na ako ,salamat sa naitulong mo sa akin ngayong gabi Harold"- wika nya saka nagmamadaling lumabas sa condo ko

I was left in the room dumbfounded of what happen to her,naisipan kong sundan sya, nang makalabas ako ay saka ko lang sya nakitang kakasakay lang nang elevator nnag takbuhin ko ang elevator ay bumaba na, I went to another elevator and good thing because it was just opened, I went in and hit the ground floor, I knew she had not left yet, nor do I know why I follow him. When I was on the ground floor I saw him hurry to the exit of this hotel, I ran quickly to catch her up.

"Aerah! Sandali!"- I stopped her when I reached for his arm , napatingin naman sya sa akin, nakita ko parin na lumuluha sya

" Please Harold! "- she tried to pull his arm out of my grip, but I tightened my seize on her

"What did I've done to you, para umiyak ka nang ganyan Aerah?"- tanong ko, nakakapagtaka lang talaga ei

"Wala , wala kang ginawa kaya please bitawan mo ko !"- sabi nya at malakas nya ako naitulak para makawala sya sa pagkahawak ko tumakbo naman sya nang hindi tumitingin sa daan kaya natakot ako na baka mabangga sya.