Gün Işığım

💎Bölüm 22💎

1 gün sonra
Marinette
Emma'nın ameliyat parasını vermek için hastaneye gidiyordum. Paranı ödedikten sonra ameliyat için Amerikaya gidecekti minik Emma.

Sabine arıyor...

Marinette: Geliyorum dedim ya!
Sabine: Kardeşin merak etmişti
Marinette: Kardeşim deyip durma. Günahsız olduğu için yardım ediyorum. 10 dakika içinde oradayım. Bir daha arama!

Hastaneye vardığımız da taksinin parasını ödeyip hızla içeri girdim. Buraya geldiğimden hiç kimsenin haberi yoktu. Zaten Adrien'i doğru dürüst görmüyordum. Her gece sarhoş gelip koltukta uyuyordu.

Emma'nın doktoru ile görüşüp ameliyat hakkında konuştum. Ameliyat riskliydi.

Paranı ödeyip Emma'nın odasına gittim. Annem dışarı çıkıp bizi yanlız bırakmıştı.
-Emma: İyi ki, geldin
-Marinette: Sana çok güzel bir şey getirdim.
Elimdeki hediyeni üzerine koyup geri çekildim. Emma sevinip şaşkınlıkla üzerindeki kutuyu açmaya başladı.
-Emma: Woaa bu çok güzel abla..
-Marinette: Beğendin mi?
Bez bebeği eline alıp sarıldı.
-Emma: Hem de çok.

...

Emma uyuduktan sonra hastaneden çıkmıştım. Yarın Amerikaya gidiyordu. Hayatım mahv olsa da birisinin hayatını kurtarmıştım.
Telefonumu açıp saate baktım. Ekranda gördüklerime kaşlarımı kaldırıp hızla taksiye bindim.

Yelloz (23)mesaj
Yelloz (14)arama

...

Eve vardığım da paranı ödeyip hızla eve girdim. Salona geçtiğim de Adrien koltukta oturmuş, Liam'la konuşuyordu.

Beni  görünce Liam'ı bi kadınla göndermişti.
-Marinette: Ben..
-Adrien: Neredeydin?! Dur tahmin edeyim. Sana verdiğim paraları birileriyle yiyordun?! Doğru tahmin ettim değil mi?
-Marinette: Hayır ben..
Yine sözümü kesip ayağa kalkmıştı
-Adrien: Bir daha bu evden çıkmayacaksın!!
-Marinette: Ne?! Beni buraya hapis edemezsin!!
-Adrien: Sana çıkamazsın dedim. Konu kapanmıştır. Eğer çıkmak gibi bir yanlış yaparsan sana yapacaklarımdan sen sorumlusun!
-Marinette: Bana hiç bir şey yapamazsın!!
-Adrien: Dene ve gör!
Hizmetçinin odaya girmesiyle Adrien sesini kesip "Ne var?!" diye bağırmıştı.
-Hizmetçi: Misafiriniz var Adrien bey
-Adrien: Kim?
-Hizmetçi: Luka adlı bir kişi. Marinette hanımı görmek istediğini söyledi.
-Adrien: Git Marinette yok de.
-Marinette: Hayır. İçeri gelmesini söyle, ya da bekle ben karşılarım.
Bur kaç adım atmıştım ki, Adrien'in sesiyle durdum.
-Adrien: Hiç bir yere gitmiyorsun.
Cevap bile vermeden koşarak Luka'nın beklediği yere gittim.

-Marinette: Luka?
Luka gözünü tavandan almış, gülümseyerek bana bakmıştı. Koşarak ona sarıldım.
-Luka: Ne bu özlem minik serçe?
-Marinette: Gittiğini sandım.
-Luka: Çok ayıp. Sadece kafamı toplamam gerekliydi.
Hâlâ ona sarılmış, burnumu çekerek ağlıyordum.
-Luka: Senin başka bir derdin var
-Marinette: Sadece seni özledim.
-Adrien: Karıma alışmadan iyi olur
-Luka: Oo kimleri görüyorum?
-Adrien: Marinette, yukarı çık!
-Luka: Hiç bir yere çıkmıyor!! Ona emir veremezsin lan!
-Adrien: Marinette!
Kafamı Luka'nın vücuduna yapıştırmıştım, Adrien'a bakmaktan korkuyordum. Tehditleri yalan değildi, gerçekti. Ne yapacağını düşünemiyordum bile.
-Luka: Gidiyoruz buradan ve sen bir şey yapmıyorsun!!
-Adrien: Sen kimin karısını götürüyorsun?!
Luka elimden tutup dışarı doğru ilerlemeye başladı. 'taki önümüzü adamlar kesene kadar. Arkama baktığım da Adrien eliyle işaret etmiş ve adamlar bizi ayırmıştı.
-Luka: Bırakın lan!! Siz kime dokunuyorsunuz!! Bırak!!
-Marinette: Luka!
Bir kaç darbe atıp, iki katını yemişti.
-Marinette: Bırakın onu!!
Adamlar beni Adrien'in yanına sürüklemeye başlamıştı.
Yere düştüğüm de Adrien çenemden tutup ona bakmamı sağladı.
-Adrien: Sana dene ve gör demiştim. Şimdi gitmek istiyor musun? Ellerinle arkadaşını öldürecek misin? Yazık oldu genç bir çocukmuş.
-Marinette: Hayır!! Ona bir şey yapma!!
-Adrien: Seni uyarmıştım Marinette. Ve sen benim sözümden çıkmaya çalıştın
-Marinette: Tamam, tamam. Sözünden çıkmayacağım, onu bırak lütfen.
Adrien gülümseyip beni kucağına almıştı.
-Marinette: Onu bırakacak mısın?
-Adrien: Sen çok safsın.
-Marinette: Söz verdin!! Bırak Luka'nı!
-Adrien: Ben öyle bir söz verdiğimi hatırlamıyorum.
-Marinette: Bırak onu. Yalvarırım.
-Adrien: Acaba kaç erkeğe böyle yalvardın?
Dediği her bir kelime kalbimi acıtıyorken, gözyaşlarım yüzünden bulanık görüyordum etrafı. Tüm vücudum titremeye başlamış, nefesim ciğerlerime ulaşmıyordu.
-Adrien: Marinette?
Nefes alamıyordum ve bu garip sesler çıkarmama neden oluyordu.
-Adrien: Marinette?! Bana bak!!

...

Adrien
Ne olduğunu anlamadan kollarım da can çekişiyordu.
-Adrien: Marinette?!! Bana bak!!
Göz bebekleri gözükmüyor, nefes alamıyordu.
-Adrien: Arabanı hazırla hemen!!
Kalp masajı yaptım ama hiç bir işe yaramamıştı.
-Adrien: Nefes al!!
Suni nefes bile vermiştim.
-Marinette: İs..dediğin de b.. buy.du
Deyip hiç haraket etmemişti. Öldü mü?
-Adrien: Aç gözünü!! Bana bak!!!

...

Helloo. Nasılsınız? Bölüm için yorum ve oylarınızı alayım.
Diğer bölümü tamamlamadım. Daha doğrusu hala yazmadım. O yüzden bu diğer bölümü bitirmem için birazcık oy sınırını aşacağım.

Oy sınırı: 60 yıldızcık.

Sövmeyin yaa. Bitirmem lazım. Üzgünüm. Bu durumu düzeltmeye çalışıyorum ama zaman yok malesef .

Seviliyorsunuz Ve öpüldünüz💛