Gün Işığım

💎Bölüm 47💎

Yine oku, onu bitmeyecek bir bölüm ile karşınızdayım. 3000 kelime🥳🥳

İyi okumalar yıldızlarım😁🌟

Marinette
Gece saat bilmem kaç. Buradan kaçmaya çalışıyorum şuan. Olmazsa aşırı kötü şeyler olacak. Hissediyorum.
Arabanın arkasında saklanıp korumanın geçmesini beklemiştim. John uyuduğu için rahatım.

Ve zafer. Nereye gittiğimi bilmesemde koşmaya çalışıyordum. Zor hemde çok. Anlıyorsunuz dimi beni? Beynimin olmadığını bunca bölümde anladınız bence.

Lütfen bir mucize olsun, lütfen bir mucize olsun Tanrım!! Duyduğum köpek sesleriyle korkmaya başlamıştım. Bir kaç saniye sonra arkamdan beyaz ışıklar gelmeye başlamıştı. Yani kaçtığımı anlamışlar ve peşimdeydiler.

Böyle bir mucize kastetmemiştim.

Hayır, hayır!! Şuan bir köpek peşimdeydi. Zorlukla karanlıkta koşmaya çalışıyordum.

Tüm ormanı bürüyen silah sesiyle gözlerimi kapatmıştım. Öldüm mü?

...

Gözlerimi açtığımda tam karşımda o gözlerle karşılaştım.
-Marinette: Adrien?
Koşarak ona gitmiştim. Ah sonunda
-Marinette: Üzgünüm, üzgünüm
-Adrien: Şimdi değil...
-John: Oo kuzen?
Arkamı döndüğümde bir sürü silahlı adam ve ortada John vardı.
-Adrien: Nino, Marinette'i arabaya götür.
-John: Hayır!! Benim kız kardeşim senin yüzünden öldü!! Şimdi senin sevdiğin birisini elinden alacağım!!
-Adrien: Kardeşin bağımlıydı!! Benim yüzümden değil!
-John: Marinette buraya gel!!
-Adrien: Karıma emr etmeyi kes!!
-John: Marinette seninle konuştuklarımızı ne çabuk unuttun?
-Marinette: Adrien...
-Adrien: Nino!!! MARİNETTE'İ ARABAYA GÖTÜR DEDIM!
-Marinette: Hayır... Gidemem. O seni öldürecek
-Adrien: Marinette, arabaya git.
-John: Ah gözlerim yaşardı.
-Marinette: Affet beni Adrien.
Neler olduğunu anlamadan Nino beni kolumdan tutup arabaya doğru sürüklemeye başlamıştı
-Marinette: Nino!! Anlamıyorsun onu öldürecek!!! Çıkmama izin ver!! Onu öldürecek!!
-Nino: Merak etme.
Göz kırpıp gitmişti.

...

Korkuyorum. Duyduğum silâh sesleri korkumu daha da artırıyordu.
-Marinette: Adrien!!! Dön artık!!
Lütfen bir şey olmasın, lütfen...

Karanlığın içinden arabaya doğru yaklaşan bir kaç kişi görmüştüm. Adrien'a nerede?!! Bir şey oldu!!
Arabanın kapısını açıp aşağı indim.
-Marinette: Ne yaptınız, Adrien'a!!
Gözlerimi kapatıp karşımdaki adama vurmaya başladım.
-Marinette: Adrien'a zarar verdiniz!!
-Adrien: Hey, hey sakin ol, güzelim. Benim
-Marinette: Oh.. Adrien?
Kollarımı boynuna dolayıp kokusunu ciğerlerime çekmiştim.
-Adrien: İyi misin? Sana zarar verdiler mi?
-Marinette: İyiyim. Peki sen? İyi misin?
-Adrien: İyiyim, güzelim.
-Marinette: Üzgünüm, Adrien, çok üzgünüm. Ben böyle olacağını bilmemiştim.
-Adrien: Evde...
S*çtık

...

Yol boyu Nino arabayı kullanmış, bizse bir birimize sarılı şekilde durmuştuk.
-Adrien: Sana ne dedi?
-Marinette: Bilmiyorum.
-Adrien: Söyle!
-Marinette: Şey seni öldürmekten bahsetti.
-Adrien: hm... Sonunda kendisi geberdi
-Marinette: Öldürdün mü?
-Adrien: Hayır beter ettim.

...

Sabah 06:35// Ev
Sonunda evim, güzel evim. Eve girir girmez Adrien'in derinden nefes alıp bağırmaya başlamıştı.
-Adrien: Neden söylemedin?!
-Marinette: Üzgünüm. Ama senden söyleye bilirdin
-Adrien: Ah...
Beni kucağına alıp yatak odasına götürmüştü. Yatağa yatırdıktan sonra kendini üzerimde uzanıp konuşmaya başladım.
-Adrien: Çok korktum. Yetişemem diye çok korktum, seni kaybederim diye çok korktum, Marinette
-Marinette: Üzgünüm, Adrien...
-Adrien: artık benim sözümden çıkma. Seni korumak için bazı şeylere izin vermiyorum. Seni kısıtlamak için değil.
-Marinette: Peki. Şey bi de benim orada sancım tutmuştu. Bana iğne yaptılar ama ne olduğunu bilmedim.
-Adrien: Kalk, hemen
-Marinette: Hı?
-Adrien: Hastaneye gidiyoruz
-Marinette: Neden?
-Adrien: Ah meleğim çok safsın. Vurdukları iğne bebek için zararlı ola bilir.
Bi an beynim durmuştu. Hayır ya!! Olamaz...