15 Mayıs 1998
Zavallı kadın nefes nefese ambulansın gelmesini bekliyordu. Elini tutabileceği biri dahi yoktu yanında. Bebeği karnında çırpınıyordu, bunu en derinden hissediyordu kadın. Karnını ovdu ve her şeyin yoluna gireceğini söyledi miniğine. Fakat bu söylediğine kendisi bile inanmıyordu. Bu sadece bir avutmaydı.
Sevimli bir oğlan çocuğu dünyaya gözlerini açtığında, anesinin hasta kalbi narkoza dayanamamıştı. Bebek, doğduğu anda yetim kalmıştı. Babası onu terk etmeseydi, her şey çok daha iyi olacaktı belki de.
Aynı gün, aynı saat, zengin bir ailenin kız çocuğu dünyaya geldi. Oksijeni ilk kez tadan minik bebek, ağlamaya başladı. Annesi adını Çağla koydu. Mavi gözleriyle bu bebek kimsesiz bebeğe kıyasla çok farklıydı.
Yetim bebek sütten kesilene kadar hastanede bakıldı. Takıntılı ve batıl inançlı zengin kadın (Çağla'nın annesi), o zamana kadar bebeğin tüm kayıtlarını takip etti ve sütten kesildiğinde Özgün ailesi tarafından evlat edinildi. Artık o da bir Çağlar Özgün'dü.
Bebeklerin annesi kesin bir karar almıştı, eşinden başka kimse Çağlar'ın yetim olduğunu öğrenmeyecekti.
Bu bir yalanı yaşamak mıydı? Yoksa mutluluğu mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mayıslar Bizim Olsun (ARA VERİLDİ)
HumorKendilerini öz sanan ikizler. Bir sır gibi saklanan o gerçek. Peki, sır ortaya çıkacak mı?
