Kahrediyor beni bu yalnızlık.
Bu yüzden eksilmiyor bir medcezir esintisi.
Tenimde sinsice geziniyor
aşkın kederi.
Hüzün yaprakları döktü anemon.
Boynu bükük kalmış biri daha var.
Ağlıyor kutsal infazdan.
Bir son akşam yemeği vardı on iki mensuptan.
Ve şimdi sonsuz kederin mührü koynunda.
Yoksa o ben miyim?
O mührü koynuma asan sen misin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİHAR MEVSİMİ
PoesiaArtık fazlasıyla gereksiz kelimeler, fazlasıyla zaman kaybı...
