THE VISITOR↻hyunjin ✔

1.4

Çok zaman geçmişti. Yaklaşık 6 ay geçirmişlerdi beraber. Sevinmişlerdi de üzülmüşlerdi de. Hyunjin babası ile arasını düzeltmişti. Buna herkes gerçekten sevinmişti. Adamcağızın da bir suçu yoktu. O da çok üzgündü ve kendini kaybetmişti.

Çok sıkı bir şekilde sınava hazırlanıyorlardı. Toplanıp birbirlerine eksik oldukları yerleri anlatıyorlardı. Bütün tayfa işi gerçekten çok ciddiye alıyordu. Sonuçta önemli bir sınavdı bu. Hyunjin ile Yujin beraber dışarı çıkalı çok olmuştu. Bugün ise kendilerine biraz izin verip ikisi beraber dışarı çıkma kararı almışlardı.

"Hyunjin bir şey soracağım."

"Dinliyorum güzelim."

"Dövme yaptırabilir miyiz?"

Hyunjin yolda yürürken elini sımsıkı tuttuğu kıza baktı.

"Nereden çıktı şimdi bu?"

"Yaptıralım işte. Sen yokken hayatımda şans denen şey yoktu. Sen geldiğinde ise her şey çok güzel olmaya başladı. Üzüldük de ama çoğunlukla hep mutluyduk. Birbirimizde izimiz olsun istiyorum. Lütfen?"

Hyunjin kıyamazdı sevdiğine.

"Pekala. Ne yaptırmak istiyorsun?"

Yujin küçük bir çocuğun sevinciyle Hyunjin'i daha önceden Siyeon ile geldikleri fakat cesaret edemeyip geri döndükleri dükkana doğru yönlendirmeye başladı.

"Koi balıkları. Şansı temsil ederlermiş. Birbirimizin şansı olduğumuz için böyle bir şey istedim."

Hyunjin gülümseyerek kızı takip etti ve dükkana girdiler. Kısaca ne istediğini anlatan çiftin dövmesine başlayacaklardı. İlk Yujin yaptırmak istemişti fakat korkuyordu. Çaktırmamaya çalışıyordu fakat pek başarılı olduğu söylenemezdi.

"Elimi tutmak ister misin?"

Yujin hızlı hızlı kafa salladıktan sonra Hyunjin'in uzattığı elini tuttu. Korktuğu kadar çok acımamıştı. Fakat acıyordu gene de. Sıra Hyunjin'e geldiğinde Yujin de onun elini tutmuştu. Ücretini ödeyip dükkandan ayrıldıklarında dövmelerine baktılar.

"Çok güzel oldular. İyi ki böyle bir fikir gelmiş aklıma."

"Bunlar olmadan önce de çok güzeldik biz. Şimdi ise daha da güzeliz."

Beraber el ele eve doğru yürüdüler. Piknik yapacaklardı aslında bugün. Bu yüzden eve girip hazırladıkları örtüleri ve sepeti de alarak evden ayrıldılar. Çimen alanda kendilerine güzel bir yer seçip oraya kuruldular. Oturdukları gibi ise Yujin'in telefonu çalmaya başlamıştı. Bütün grup görüntülü konuşma için arıyordu.

"Merhabalar çifte kumrular. Bizi satıp vakit geçirmek nasıl gidiyor? Biz olmayınca tadı yoktur şimdi."

Gülümsediler.

"Sana da merhaba Changbin hyung."

Changbin Felix'in sevgilisiydi. Bu sene kütüphanede tanışmışlardı ve açıkçası çok tatlılardı beraber. İlk başta birbirlerinden pek haz etmezlerdi çünkü ikisi de birbirlerini geçme yarışı içerisindeydi. Fakat sonra olan oldu ve çıkmaya başladılar.

"Noona ben de gelmek istiyorum. Jisung hyung beni tekmeliyor ondan küçüğüm ama nasıl daha zekiyim diye."

"Sen sus velet. Seneye göreceğim ben seni kim zeki diye. Siz ne yaptınız Yujinie?"