SMPN : ALLEN "the possessive man"

Prologue.

(Mae and Jallel at the side...)

December nanaman... Hanggang Kailan ko kaya maitatago sa kanya ang katutuhanan? ... Hanggang kailan rin kaya makakaya ng konsensya ko , na hindi sabihin sa kanya ang sekreto na matagal ko ng gustong sabihin? ...

I've try to tell 'Him'.

Not once...

Not twice...

Even trice...

But many times! and God knew all about that thing... Pero hanggang sa pagtatangka lang ang nagagawa ko.

Kapag kaharap ko na kasi sya at handa ng sabihin ang lahat lahat... saka naman papasok ang salitang 'what if?' sa utak ko.

what if magalit s'ya saken?

what if Kunin n'ya ang 'meron' ako ngayon at hindi na ibalik?

what if hindi na nya tuparin ang mga Pangarap nya?

what if sa kabila ng lahat..... Hindi na N'ya pala Ako mahal?...

Ilan lang yan sa mga what if na pumapasok sa utak ko kapag kasama, o kaharap ko s'ya kaya ko nagawang isekreto o gawing sekreto ang lahat... nadamay pa ang bestfriend n'ya, na kahit kailan ata hindi naglihim sa kanya. Pero nagawang maglihim at magsinungaling para lang sa akin...

Ginawa ko lang naman yon , Kahit na alam kong Masasaktan lang Siya sa Huli kapag nalaman niya kung ano man itong itinatago ko. Alam kong masasaktan s'ya. dahil kahit ako, na wala sa katayuan nya, nasasaktan na. paano pa kaya kung sa kanya?, diba?.

*FlashBack*

"thats the best joke i've ever heard, mae!. hahaha wala kana bang ibang joke?, tss."  pagtatanong nya sa akin. nakikipag hiwalay na kasi ako sa kanya. pero hindi nya yon sineseryuso. habang ako, ito nangangatog ang tuhod at nanlalamig ang mga kamay.

"i'm serious here.!" napipikon na rin ako, dahil kanina ko pa sinasabi sa kanya ang tungkol sa pakikipag hiwalay ko sa kanya, ngunit hindi talaga sya naniniwala sa mga pinag sasasabi ko.

"great joke mae. make me believe! hahaha." nakatawa pa nyang sabi. habang ako kabado na, bakit ba ayaw nyang maniwala.! ,napayuko nalang ako.

"i-im serious , i-im b-breaking up w-with you." pasalaysay kong sabi sa kanya , habang nakayuko. kaharap ko sya ngayon. hindi ko maiwasang mag stammering dahil sa kaba at sakit na nararamdaman ko ngayon. nahihirapan na rin akong mag pigil ng luhain ko.

iniintay ko kung anong sasabihin nya, ngunit nakalipas na ang ilang minuto , wala parin syang sinasabing kahit ano. kaya naman napa-angat ako ng tingin. nakatingin lang sya sakin na para bang iniintay na bawiin ko ang mga sinabi ko habang magkasalubong ang dalawang kilay nya at puno ng pagtatanong ang tinging ipinukol nya sa akin.. andito kami ngayon sa paborito naming tambayan , sa tambayan na puno ng magaganda at masasayang alaala... but, i think? , all of those full of happiness and good memories, will be end right here. right now.

"seryuso ako sa lahat ng mga sinasabi ko ngayon. wala na akong balak na bawiin pa yon." nag iwas naman ako sa kanya ng tingin.  tumingala ako, para pigilan ang mga luha kong nagbabadya ng lumabas.

"b-bakit m-mae? , m-may  iba  n-na ba?"  tanong nya sakin kaya naman napatingin ako sa kanya. na sana... hindi ko nalang ginawa dahil kitang kita ng dalawang mata ko ang pag uunahang lumabas ng mga luha nya sa kanyang mga mata. kaya napatungo nalang ako. yong sakit na nararamdaman ko ng sabihing break na kami?, dumoble ang sakit ngayong nakikita ko syang naiyak at nasasaktan. kaya yong kaninang pinipigil kong luha nag unahan na ring lumabas. hindi ko na mapigilan , subrang bigat na.