His POV
Because of that jealous incident nahihiya akong humarap kay Marie, ganun din siya saakin.
But we are both professionals that's why it didn't hinder the practice.
It was our last day in Davao, well babalik naman ulit kami dito after three months.
Nothing much happened, si Missy at Jacob parin ang sumundo kay Marie, pero sa umaga si Marie lang mag-isa pumupunta dito.
At sa tuwing uuwi na si Marie, tinutukso lang ako nung apat.
"I still get jealousssss~"
At minsan pa'y kinakantahan nila ako at tinatawanan. -___-
I am really not jealous!
I'm just worried for her!
Is it wrong to be worried? Tsk.
Mamayang 11pm pa naman sa gabi yung byahe namin.
So mga madaling araw na kami makalanding dun.
At kahit last day na namin dito ay nag practice parin kami halfday.
Dinismiss na kami ni teacher before lunch para daw makapaghanda kami sa flight.
And after lunch, pumunta ako sa kwarto namin dito sa dorm at di ko namalayang sinundan pala ako ni Marie.
Yung apat? Andun pa sa training room tinatamad tumayo.
"Mag-eempake ka na Sej? Aga naman ah?" Tanong niya.
"Marie. Pasok ka." Sabi ko at pinapasok siya.
Ambatos naman kung iwan ko lang siyang nakatayo sa pinto diba?
Umupo siya sa higaan ni Jah kaya magkaharap kami ngayon.
"Tutulungan ko rin kasi yung apat mamaya sa pag empake baka may makalimutan sila eh." Pagkasabi ko nun ay bigla syang tumawa.
"Bakit?" Nagtatakang tanong ko.
"Wala lang, you remind them sa makakalimutan nilang i-empake but I hope you won't forget your passport this time Sej." She giggled.
"Oo nga noh san nga ba 'yon." Sabi ko at nagsimulang hanapin yung passport ko kaso di ko makita kaya tinulungan na ako ni Marie na maghanap.
"Eto oh! Nako ikaw talaga Sej!" Nakita niya naman yung passport ko sa ilalim ng unan ko.
"Oo nga pala. I put it there so that I won't forget." Natatawa kong sabi at natawa rin naman siya.
"I missed your laughs." Biglang sabi ko.
Miminsan nalang kasi siya tumatawa simula nung nangyari eh.
Nabobother pa siguro siya hanggang ngayon at pilit niyang tinatago so that we won't worry about her.
"And I will miss seeing your laughs." Dagdag ko. She opened her mouth and closed it again. Yung tipong may sasabihin ka sana pero wag nalang.
After seconds of being silent, nagsalita siya.
"Ano ka ba naman Sej! It's just three months noh! And uhm ano you can ano naman .." Nagdadalawang isip na sabi niya.
"I can ano?" Nagtatakang tanong ko.
"You can message me naman or ano uhm call, di mo naman kailangan utusan yung apat Sej. Ang kapal ng mukha mo Sandra." Binulong niya yung last sentence pero narinig ko naman kaya napahagalpak ako sa tawa.
The reason why I don't call her is that I'm afraid.
I kept on denying it but, it's hard.
Real damn hard.
BINABASA MO ANG
Just a Fan {Pablo FF} (Completed)
Fanfiction"Di man ako para sayo, puso'y di magbabago. Walang iba, walang iba, wala ng hahanapin pa. Pag-ibig ko'y sayo, sayo hanggang sa huli." Now playing: Hanggang sa Huli by SB19 Alexandra Marie Reyes, die hard fan. John Paulo Nase, known as the leader of...
