Chapter Thirty Three: Farewell

164 13 4
                                    

Her POV

Pagkatapos kong magligpit ay sinilip ko yung kwarto nila at nakitang mahimbing na nagpapahinga yung apat.

Ba't wala si Sejun?

11pm pa naman flight nila dapat matulog muna siya.

Speaking of him naalala ko tuloy yung bigla niya akong niyakap ng mahigpit. >///////////<

Di naman sa assuming pero di rin naman ako tanga but but but!!!

The way he speaks, ayokong bigyan ng malisya pero parang ganun na nga.

Niyakap niya pa ako ng mahigpit.

Di naman kasi ganun diba kung close friend lang turing niya saakin or P.A? Hindi eh.

Kaya I want to make it clear to him, tutal aalis naman siya for three months kaya pakapalan na ng mukha!

Kung mabasted man, char nanligaw ka Sandra? At least after three months makakalimutan na ata nyang tinanong ko siya about it.

Hinanap ko siya sa and I heard someone sa training room ng esbi.

Soundproof naman ang loob nito pero nakabukas ata konti yung door kaya naririnig ko ang tugtog and it was so familiar.

Baka nakalimutan nilang patayin yung speaker?

Papasok sana ako ng makitang nasa loob si Sejun kumakanta at sumasayaw.

Teka kaya pala familiar eh!

Ito yung Darling ah.

I really loved this song lalo na't VIP ako ihhh tapos si Taeyang pa!

Kaso ang sakit ng lyrics nito nung sinearch ko yung english lyrics.

I was at awe while watching Sejun singing and dancing, he was really absorbed in the song kaya di nya namalayang may sumisilip pala sa kanya.

Papasok sana ako at papalakpakan siya ng nakita kong may tumulong luha sa mga mata niya.


Is he ...

Crying?!


Accckk don't be selfish Sandra sunod na yang kalandian mo umiiyak si Seeej!

Nakatagilid siya at napaupo kaya di niya namalayang pumasok ako.

Lalapit na sana ako to comfort him for whatever he's going through but I stopped...

Because of what he whispered ..

"Shit. Haven't I moved on from her yet?"

And he cried again.

Dahan dahan akong umalis para di niya ako mapansin, malapit rin naman ako sa pinto.

And thanks God dahil di napansing nandun ako.

Nung nakalabas na ako ay di ko namalayang may luha palang tumulo.

Sandra stop being a cry baby!

Ang sakit lang kasi.. Akala ko talaga.

Who's her?

Ang assuming ko nga talaga.

Nakalimutan ko na atang fan lang ako dahil napaclose na ako sa kanila.

Maybe mamimiss niya ako dahil nasanay siya saakin.

Oo. Yun lang Sandra, stop daydreaming!

Sinampal ko ang sarili ko to wake up at bumalik sa kwarto kung saan nag movie mara kami.

Just a Fan {Pablo FF} (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon