The Summer We Never Had (COMPLETED)

Chapter 03: The Oldies and the Old Hag

Chapter 03: The Oldies and the Old Hag

[Apo? Kumusta?]

Mabilis kong nabawi ang normal kong paghinga at hinugot ang tinig mula sa kalituhan at pagkahapo.

"Lola! Ayos lang naman po kami. Kayo po? Napatawag po kayo?" malambing kong responde at inilipat ang phone sa kabilang tainga.

[Nakakalungkot naman at hindi ka makakadalaw rito sa Del Kyushu. May bago pa naman akong tinanim na bulaklak dito sa bakuran.]

I smiled sadly after hearing what she said. I suddenly remembered my dream involving Asahi and Haru. We talked there... and I can still feel the warmth of his embrace. I felt a little upset recalling how Haru snatched my moment with Asahi. Hanggang sa panaginip ay napaka-feeling close niya. He dragged me like I was his slave.

"Oo nga po e kaso... no choice talaga..." I answered before heaving out a sigh.

[Pero mas mabuti na kaysa mapahamak ka. Nako napaka delikado niyang Corona Virus na 'yan!] Disappointment was very evident in Lola's voice. Paano'y lagi akong nasa kanila every summer. Ngayon lang ako hindi makakadalaw.

"Opo. Mas importante ang kalusugan. But don't worry Lola, I'll get there right away when Covid free na. I miss you!" I consoled her, smiling a lil bit as if she can see me right now.

[Nako aasahan ko 'yan. Miss na miss ka na namin ng Lolo... Takashi mo. Isama mo na rin si Seika.]

"Sure, Lola. Ang dami ko pa naman pong... plano," I chuckled insincerely. I listed down my plans for vacation and it ended up like this. Again, no one wanted this but I can't help but to feel dismay. Siguro nga dapat ay hindi nagp-plano para matuloy.

[Nga pala... Ginagamit mo pa rin ba ang dream catcher mo na binili mo noong lakbay-aral ninyo?]

We both stayed silent for a while. I held the dream catcher I'm wearing straightaway. I was thinking if I should answer honestly. Naalala ko kasi ang sinabi ni Mirai kahapon about sa sinabi ng Mommy niya sa kaniya. I was close to believing it but my love for the dream catcher prevailed. There's nothing wrong with it, unless it would be proven by me.

"Minsan... po. Why, Lola?" I responded a bit nervous. Baka kasi kung ano ang i-advice niya.

[Wala naman.... Naalala ko kasi noong kabataan ko. Mahilig ako sa mga ganiyang bagay. Madalas akong managinip ng masasayang panaginip. Alam kong nai-kwento ko na ito pero kung nababagot ka, pwede mo namang gamitin 'yan at palawakin ang imahinasyon mo habang natutulog ka. Kung gagana lang naman sa iyo...] pagku-kwento ni Lola pero bakas sa tinig niya ang pag-aalinlangan sa suhestiyon.

I instantly smiled when I heard it. "Talaga po? Sana nga po gumana sa'kin kahit ngayong bakasyon lang... Kung wala ay madalas pong bangungot ang dumadalaw sa'kin sa pagtulog."

[Kung sabagay depende naman iyan. Basta't huwag mo kalimutang magdasal bago matulog. At ikaw ang may-ari ng dreamcatcher kaya kung nanaisin mong paganahin ay gagana talaga 'yan- Ano na namang itinuturo mong kagaguhan sa Apo mo, Kaori?!]

Nahinto sa pagsasalita si Lola. Maski ako ay nagulat nang marinig ang boses ni Lolo sa background. He sounded mad and drunk. Well, nothing's new. He's always drunk.

May kaluskos akong naririnig mula sa kabilang linya at alam kong tinatakpan lang ni Lola ang mouthpiece para hindi ko marinig ang pagtatalo nila ni Lolo. I heaved a loud sigh, feeling sorry for Lola. I know she's already used to Lolo's drinking habit but it's just really fucked up.