"Neden buradasın? dedim karşımdaki mavi gözlerin sahibine. Cevap vermedi bi süre sanki son defa bakıyormuş gibi baktı, kendi gözlerinin yanından bile geçemeyecek olan gözlerime. Sonra usulca sarıldı bana. "Seni seviyorum." dedi. Sonra da çekip gitti.
Anlamıştım sanki gideceğini öyle bir bakmıştı ki gözlerime gidiyorum demesine bile gerek yoktu. Gözleri ele veriyordu onu.
Dakikalarca baktım arkasından acı dolu bir tebessümle.
Heyecan,endişe ya da stres bunlar yetmez galiba ruh halimi anlatmaya.
Kendi çapımda bir şeyler yazacağım işte ve bu ilk hikayem kusurlarım olursa şimdiden özür dilerim.
Sizlerde desteklerinizi eksik etmezseniz çoook mutlu olurum.💜💙
