EPHEMERAL LOVE

2

"Maraming salamat ho, manong," magalang na pagpapasalamat ko sa sa driver ng grab dahil tinulungan pa ako niton ibaba ang mga pinamili ko galing dibesorya, mga gamit sa bahay.

"Walang anuman iha, sige ako'y aalis na," nginitian ko na lang si manong at pumasok na sa bahay, bumili lang ako ng mga kortina, kitchen utensils, at isang maliit na drawer para sa mga damit ko at kung ano ano pa, syempre bumili rin ako ng mga stock ng pagkain.

Matapos mailagay lahat ng gamit sa loob ng  bahay, Nagsimula na akong maglinis at ayusin ang mga gamit I still try to make it simple and neat because I wanted a clear ambiance. Mag-aalauna na nung natapos akong maglinis, shet ang tagal ko naman pa lang naglinis.

I seated on the sofa and glanced at the whole house after cleaning it, the curtains were blended with the color of the wall It's a see-through beige curtain while the wall was a light cream color, and the floor in the sala has a  soft carpet and some beige pillows on the floor. I make it look so calming dahil gusto ko ng maaliwalas na view kahit andito lang ako sa bahay.

Habang nagmumuni-muni may narinig akong kumakatok sa gate kaya agad akong tumayo para daluhin ito. "Aling baby, magandang hapon ho," I greeted her.

"May dala akong pinakbet iha, kumain ka na ba?" nakangiti si Aling baby bahay sinasabi iyon. Parang naramdaman ko naman bigla ang gutom nong tignan ko ang dala niyang pagkain.

"Maraming salamat ho, tara po sa loob," I open the gate wide enough for her to come in. Pagpasok sa loob nakita kong inikot agad ni aleng baby ang tingin sa bahay. "Aba iha ang ganda naman ng pagkakaayos mo sa bahay," she was admiring everything inside, and because of that I felt flattered because of what she said.

"Salamat po, upo po kayo," I offer her the couch and get her some water. "Ikaw pa lang ang tumira dito na ganito kaganda ang loob ng bahay iha, napakalinis naman," umupo ako sa harap niya at nginitian siya. "Gusto ko po kasi na maaliwalas ang bahay," nakangiti kong sambit and look around the house. 

"Sigurado ako hindi ka pa kumakain, ito oh, kainin mo, ako ang nagluto n'yan," inabot niya sa akin ang tapper wear na may lamang pinakbet, and I can smell it from here already.

"Maraming salamat po, Aling baby, sana hindi na po kayo nag-abala pa," medyo nahihiya 'kong kinuha ang ulam na bigay niya.

"Naku, ikaw bata ka wag kanang mahiya sa'kin, ituring mo na lang akong lola mo total dito ka na nakatira at gusto talaga kita, unang kita ko pa lang sayo, saan ka nga pala galing iha?" she asked.

"Galing po ako ng Palawan," I answered.

"Ay hindi ba't maganda doon iha, bakit lumipat ka pa rito sa maynila nakapagulo dito?" she ask out of curiosity. Para ho iwan ang taong mahal ko, I answered in my mind.

"Personal matter po hehe," I just give her a smile. "Gaano ka personal iha? problema ba yan?" nakita kong nakatitig siya saakin habang tinatanong iyon. Pakiramdam ko alam niya ang nararamdaman ko by the looks in her eyes. "Pwedi ko bang malaman?" I let a heavy sigh and look at her with a weak smile, I can't control it.

"Kailangan ko po kasing lumayo sa taong mahal ko," I let out a fake laugh to loosen the uneasy feelings inside of me. "Kung mahal mo bakit ka lumayo?" she seriously ask.

Hindi ko alam pero pakiramdam ko bumibigat nanaman ang dibdib ko sa usapang ito. "Kailangan ho eh,"

"Alam mo iha, kung ano man yan maari mong ikwento sa'kin makikinig ako," she gives me an assurance smile, making me feel more comfortable with her. I remember his face, hindi ko maiwasan hindi malungkot pagsumasapit siya saaking isipan. Sobrang bigat sa dibdib.