EPHEMERAL LOVE

8

Three months passed by, Isang buwan narin ang nakalipas nong nagleave muna ako sa trabaho dahil kabuwanan ko na ngayon nagpapahinga lang ako sa bahay at nagexercise ng minsan para healthy at strong kami ni baby.

Kakadalaw ko  lang din nong nakaraang linggo kay Doctora Fortez at sinabihan niya ako na dapat ready ako kasi kabuwanan ko na sobrang tuwang tuwa siya sa akin dahil pinanatili ko na healthy kami ni baby kaya hindi siya nag aalala pag dumating na daw ang time na lalabas si baby.

Hindi ko rin pala inalam kung anong possible gender ni baby gusto ko kasi paglabas niya nalang koi to malalaman. Nakapamili na'rin ako ng mga kailangan ni baby galing sa ipon ko mga lampin, unan, sapin, damit at kung ano ano pa na kakailanganin ni baby.

"Anong gusto mong kainin, baby?" tanong ko sa sarili ko habang hinihimas ko ang malaki kong baby bump.

"Ito bang strawberry? Itong adobo na bigay ni nanay baby? O itong cheese cake," napatigil ako ng maramdaman kong sumipa si baby nong sinabi ko ang cheese cake.

"Ow gusto mo baby ng cheese cake ok gusto rin ito ni mommy," kinuha ko iyon mula sa ref. at umupo sa couch at doon kinain ang cheese cake.

Habang kumakain nakatingin lang ako sa bintana kung saan nakikita ang kalangitan at ang magagandang ulap.

"Cj kabuwanan ko na ngayon ano manga raw ngayon maari nang lumabas si baby, wag kang magalala kaya naming to ni baby magigiligtas kami." I was talking at the sky like I was talking to Cj.

Iniisip ko kasi na ito lang ang pwedi naming makita kahit nasa magkabilang parte kami ng mundo.

"Pagdumating na yong time na nasa delivery room na ako sisiguraduhin ko talagang mamatay ka sa kakasamid dahil ikaw lang ang iisipin ko sa oras na yon," tumawa ako kahit nararamdaman ko nanaman ang mga luha ko. It was supposed to be a joke pero bakit ang sakit. Iniisip ko palang kasi na wala si Cj sa tabi ko sa paglabas ni baby sobrang sakit nang puso ko pero kailangan kong tapangan para kay CJ at kay baby.

"Tangina ka kasi eh bakit kasi kailangan nating maghiwalay, bakit kailangan na ganon kataas ang pangarap mo samantalang ako ikaw lang ang pangarap ko," iwas still looking at the sky.

"Pero naiintindihan ko at handa akong maghintay na maabot mo iyon hihintayin ka naming ng baby natin," I wipe my tears again.

Tinuloy ko ang pagkain ko habang nanunuod ng biglang tumunog ang phone ko. Nag Vivideo Call si Marj teka lunch time na ba nila? Sinagot koi yon at agad bumungad sa screen silang lahat. Wala ba silang trabaho ngayon?

"Hay Buntis," si Joed. "Blace kamusta ka na?" kumakaway si Jake mula sa screen. "BLACCCCCCCCCEEEEE MISS NA KITA KAMUSTA SI BABY," haha si Loree naumaakting na umiiyak.

"Blace, hindi pa ba nagpaparamdam si baby?" tanong naman ni Miss Jo.

"Gurl musta?" si Marj. Agad akong napangiti sa tuwa ng makita silang lahat ngayon namimiss kona din sila. "Ok naman kami ni baby, kayo ba wala ba kayong trabaho ngayon tanghali palang ah?"

"Break time namin inagahan namin para makausap ka namin miss namiss ka na namin eh," sabi ni Loree.

Agad naman tumango si Joed at Marj. "Sabihin niyo wala lang kayong katulong dyan kaya nyo ako na mimiss," biro ko sa kanila.

"Iyon nga 'yon Blace hirap kaya ng wala ka," bawi ni jakes a biro ko na nagpatawa sa akin. "Hahaha loko," I said.

"Blace basta pag nanganak kana tawagan mo kami agad ha at dadalawin ka naming kaagad," sabi ni miss jo habang nakangiti.