EMAIL DUOLOGY (Book 2 of 2)
As six years passed of being away, Demi finds her way back to where it all started with a will to reach the dream she's been aiming to become.
But then again, roads aren't always that smooth, because on her way to her des...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Huwag mong kakalimutan ah, i-update mo sila Mavy about sa flight," paalala ko pagkababa ko ng sasakyan niya.
Sinabi ko na kasi kay Jolo yung tungkol sa flight namin next month, siya na rin ang pinagsasabi ko kela Mavy dahil hindi ko na rin talaga maaasikaso sa dami na ng ginagawa ko sa hospital.
"Noted Doktora," sabi niya.
"Sige na, salamat. Ingat ka."
"Ikaw rin, brave your way ah!"
I rolled my eyes at him. He laughed, again.
Parang gago talaga.
Nang mawala na siya sa paningin ko, nagulat ako nang matanaw ko si Zecky na nakasandal sa sasakyan ko. I don't know what was I thinking basta nakita ko na lang ang sarili ko na naglalakad palapit sa kanya.
Parang nagkaroon ng sariling utak ang mga paa ko.
Abala siya sa pagtitig sa lupa. Umubo pa ako kunyari para lang makuha ko ang atensyon niya.
Agad siyang napalingon sa'kin. He brushed his thick hair using his fingers bago niya inilagay ang mga kamay niya sa bulsa ng pantalon niya.
"Bakit ka nandito?" tanong ko.
"Kasi alam kong dito ka babalik," diretsa niyang sagot.
Napakunot ang noo ko.
"Sana nag-text ka na lang sa'kin kung namiss mo yung pagkain sa diner," sabi pa niya.
Nakatingin kami sa isa't isa. Hindi ko alam kung paano ko nalalabanan ang tingin niya sa'kin.
For once, naisip ko. Kaya ko naman pala siyang tignan nang ganito kahit nasaktan niya ako.
Kaya ko naman pala.
"For the record, I never wanted to go there again," I firmly said. "Jolo was the one who brought me there."
"Oh, the engineer," he said while nodding. "Kayo na ba?"
I was taken aback by his question but I managed to stood firmly on my ground.
"It's none of your business."
"Since when? Nung nalaman mong may asawa na ako?" Ngumisi siya.
Eto nanaman yung presence niyang nakakaasar. Bakit ba hindi na lang niya ako tantanan? I'm fucking giving him the chance to walk away.
Before anything else happens.
Before I completely lose my little patience.
Because I know that letting go of the storm I am holding back all these years means I still haven't moved on from him.
And I cannot accept the fact that I'm badly convincing myself that I'm done with him for the past years.
Hindi ko matanggap na niloko ko lang pala ang sarili ko.
