Ulalume | muke

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 𝐭𝐞𝐧

Michael içeri geçmiş, tezgaha doğru ilerlemişti.
Evde oturmaktan aklına Luke'tan başka bir şey gelmediğinden dışarı çıkmış ve karşısına çıkan ilk kafeye girmişti.

Elinde tuttuğu filtre kahvenin sıcaklığının geçtiği karton bardakla, boş bir yer için bakınmaya başladı.

İleride Luke ve Calum'u görmesiyle bakışları bir anlığına donmuş yerinde kalmıştı.

Luke'un hoşlandığı çocuğun Calum olduğuna inanıyordu ve şuan ikisini beraber görmesiyle bu düşüncesini desteklemiş olmuştu.

Onlara daha fazla bakmadan geriye dönüp dışarı çıktı. Karşıdaki banka oturdu ve gözlerini yerde sabitledi.

Fakat önünde, adımlarını durduran bir çift siyah konvers görünce kafasını kaldırdı.

Önünde dikilen Luke'tu. İkisi de hiç bir şey demeden sadece bakışıyorlardı. Sessizliği bozan Luke olmuştu.

"Oturabilir miyim?"

Michael olumlu anlamda kafasını sallamış, Luke'un yanına oturmasına izin vermişti. Ona bakamıyordu ve bu elindeki karton bardakla oynamasına yol açıyordu.

"Michael ben üzgünüm. Dün olanlar..."

"Sen neden özür diliyorsun? Aptallık eden bendim, özel hayatına burnumu sokmamam gerekiyordu."

"Hayır, sana güvendiğimi hissettiremedim ve..."

"Luke lütfen. Bu kadar iyi olma tamam mı? Geceden beri senden özür dilemek istiyorum, ama korkuyordum. Beni affetmeyeceğini düşünüyordum ama gelmiş burada özür dileyen sensin"

Luke diyecek hiç bir şey bulamadığından, gözlerini Michael'dan ayırmıştı. Bir kaç dakika süren sessizlikten sonra Luke ayaklanmıştı.

"Gitsem iyi olacak"

Luke arkasını döndüğü sırada, bileğinde hissettiği el ile durmuştu.

"Hayır. Lütfen Luke, aramız eskisi gibi olmadan buradan gitme."

Luke tebessüm edip, Michael'ın gözlerine bakmaya devam etti.

"Elbette. Aramız iyi Michael ve hep iyi olacak."

Michael sevinçle Luke'u kendine çekip, kollarını onun boynuna doladı.
Luke ise bunu beklemediğinden bir süre donakaldı ve sonra o da kollarını Michael'ın beline sarıp, kokusunu içine çekti.

"Teşekkürler Luke."

"Teşekkürler Michael."