Nereden Nereye

8. itiraf

Kayradan:
2 haziran 2010
Çarşamba
Evde canım çok sıkılıyor. İkizim ve abim dışarıya çıktı ben gitmek istemedim. Ama keşke gitseydim böyle de canım çok sıkıldı. Annemler de işte olduğu için benimle ilgilenecek kimse yok büyüdüğümüz içinde bi dadımız yok.

Mutfağa gidip her zamann çikolata sakladığım yerden bir çikolata aldım. Açıp yemeye başladım. Sanırım en çok bu çikolatayı seviyorum. Laviva o içindeki çikolata ve kahve tadı bi araya gelince inanılmaz bişey oluyor.

Ayakkabılarımı giyip parka gitmeye karar verdim.

Kapıyı açıp 2 sokak üstteki parka gittim. Giderken kaldırımda oturan benim yaşlarımda bi kız dikkatimi çekti. Koyu kumral saçları vardı güzel bi kızdı.

Yanına doğru gittim ağladığını farketip yanına oturdum. "Neden ağlıyorsun yoksa biri canını mı yaktı?

Kız başını kaldırıp bana baktı. Mavi gözlerindeki hüzün herşeyi belli ediyordu. Ağladığını belli eden kırmızı şeritler kim üzdü bu kızı?

Yüzümün her detayını incelercesine bakıyordu. "Şey.. benim abim 1 hafta önce askere gitti. Onu çok özledim evdekiler de beni görüp üzülmesin diye buraya geldim." Kızın haline üzülmüştüm sonuçta özlediği göremediği biri vardı.

Cebimden yanıma aldığım lavivamı çıkartıp ona uzattım. Hem bana hemde elimdeki çikolataya bakıyordu.

Akan yaşlarını elinin tersiyle silip gülümsedi. Gülüşü çok güzeldi. "Aa bu benim en sevdiğim çikolata, çok teşekkür ederim şey." Sözünü kesip "Kayra" dedim. Oda gülümseyip "teşekkür ederim Kayra, bende Mira."

'Mira, okyanus gözlüm'

Çikolatayı açmış gülümseyerek yerken bi yandan da bana bakıyordu hoşuma gitmedi değildi.

Çikolatayı bitirdikten sonra özenle katlayıp cebine koydu. Sanırım saklıyacaktı.

"Neyse sonra görüşürüz Kayra ben eve gidiyim beni daha fazla merak etmesinler." dedi masum bi sesle.

"Tamam görüşürüz."
'lavivam'

O çok güzeldi, çok güzel gülüyor hele gözleri, okyanus rengi.

2 Haziran 2020
Mira bize gelince herkes sus pus oturuyordu. Yusuf etrafa bakınıyor, Mira ve Kumsal kaş göz işaretleriyle birbirlerine bişeyler anlatmaya çalışıyo. Ben ise onları izliyodum.
"Ee konuşucakmıyız?" diye mırıldandım. Hepsi bana bakarken Mira konuştu..

"Bence de konuşalım artık çünkü hala beklediğim şeyler var." Neyi kastediyodu?

"Mira, sen haklıydın ben o kızı tanıyamamışım. O kız şeytanın biriymiş. Ben o kızı nası sevdim bilmiyorum ya da sevmek istedim." Sanırım herşeyi açıklama zamanı geldi.

Tekrar konuşmaya başladım. "2 Haziran 2010 hatırlıyomusun Mira? Seninle tanıştığımız gün."

"Evet hatırlıyorum nolmuş o güne?" Nası anlatıcam bu zamana kadar aşık olduğumu?
"Şey.. o gün ilk defa birisine tutuldum. Daha küçüktüm ve geçici sandım ama öyle değilmiş. Unutmaya çalıştım sonra sen Kumsalla tanıştın. Ama ben hala duygularımın geçici olduğunu düşünüyordum. Geçer dedim ne bileyim aklımın sende kalıcağını o kadar hoş o kadar güzel bakıyodun ki ben gözlerinde kayboldum. Bu zamana kadar da herşeyi içimde tuttum çünkü senin duygularını bilmiyodum ve reddetmenden korktum taki bu güne kadar duygularını öğrendim. Senin yerine başkasını koymaya çalıştım belki de öyle unuturum sandım ama başaramadım. Senin çabanı gördüm Helinin gerçek yüzünü çıkarmaya çalışarak. Senin yerine Helini koyabilirim sandım yanılmışım. Hazal bize herşeyi anlattı. Ses kaydını sonuna kadar dinledik. Şimdi o kadar pişmanım ki keşke diyorum keşke seni dinleseydim. Özür dilerim Mira beni affedebilecekmisin?"

Yusuf hemen araya girip konuşmaya başladı. "Abi ben bu hikayede nerdeyim?" Herkes gülmüştü.

"Kardeşim sen heryerdesin." dedim.

"Kanka o zaman söyle biz ne zaman tanıştık." dedi Yusuf.

"14 Haziran."

"Vay bee hatırlıyorsun demek." dedi dudağının kenarında ufak bi tebessüm oluşarak.

O an gözüm Miraya çarptı. Gözleri dolmuştu. Şimdi ne yapıcaz ben herşeyi itiraf ettim peki ya onun duyguları hala var mı? Kafam karışık acaba söylemeseydim mi ki? Uf ne diyorum ben, aptal Kayra.

Sen bana bir adım ben sana on adım gelirim..

Kayra en sonunda açıkladı peki Miranın tepkisi ne olucak? Mira ve Kayra sevgili olucaklar mı?