Kapıda Aşk Var

4. BÖLÜM / Utanç Bir Anı

Selam arkadaşlar, ben geldim djdjjd. Sadece ben değil 4. Bölüm de geldi. Oy ve yorum atmayı unutmayın, iyi okumalar😊

Medya: öylesine bir şarkı

---------------

Karşımdakine anlamsızca bakışlarımı atarken bir anda ağzımdan "Ne" kelimeleri döküldü. Evet o kadar uzun bir konuşmaya sadece 2 harfli bir kelimeyle cevap verdim, gerçi tam cevap vermiş sayılmam ama neyse. Napıcam ben yaa, bir kere ben hayatım boyunca bir insanı takip etmek üstüne bir de kapalı yerlerde konuşmalarını dinlemek kadar saçma bir şey duymadım. Adam bir de resmen üstü kapalı tehdit ediyor yaa.

Allah'ım bana bir yol göster yoksa gelecekteki evim tımarhane olacak gibi.

Ben bunları düşünürken kulağıma karşımdaki adamın sesi geldi. "Ne duyduysan o, polise veya herhangi birine anlatmayacağınızı nerden bilelim? Kimseye birşey anlatmayacağınıza emin olana kadar böyle olmak zorunda. Ha bu arada birine dahi bu olanlardan bahsederseniz başınıza büyük bir bela almış olursunuz, anladınız mı?"

Bu kendini ne sanıyor acaba? Pislik, piç kurusu, döl israfı, beyinsiz, gıcık öküz, buna insan demek tüm insanlığa hakaret olur be. Tamam saydırmam bitti ve ayrıca sakinim, evet sakinim.

DEĞİLİM, OLAMAM DA.

"Saçmala, nolursa olsun hiçbir şey sana bizi takip etme ve dinleme hakkı vermez, anladın mı?" kararlılıkla ve o anki gazla söylediğim sözlere şimdiden pişman olmuştum. Çünkü karşımdakinin bakışları bir seri katilinki gibi soğukkanlılıkla ve merhametten arınmış biri gibi bakıyordu.

Korku filmi felan izlemek istersem birgün bu adamın gözlerini izleyeyim, abi o nasıl bir bakıştır ya bunun filmini çekmeleri lazım aslında, ismi de şey olsun hatta 'Cinayet İşleyen Gözler' evet çok iyi olurdu kesin. Lan ben yine uçtum iyi mi? Yalnız bu saçmalamaktan da öte birşey. Ama napıyım korkunca ne demem, ve ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum, bu yüzden de düşüncelerim saçmalamaktan da öte bir hal alabiliyor.

"Size Anladınız mı dedim" diyen karşımdaki gence döndüm tekrardan. Benden cevap bekler gibi bakıyordu bana ama sözlerini o kadar korkutucu söylemişti ki reddedecek cesareti şuan için kendimde bulamıyordum. Ama bunu kabul edemezdim de, ne desem ki? ama bence saçmalamasam yeter.

O bana korkutucu bir şekilde bakarken bu biraz imkansız ama.

"Bence bütün bunlara gerek yok, hem sizi de yormayalım. Bir de kimseye söylemeyiz ki biz. Bizden sır felan çıkmaz, en iyisi biz kimseye söylemeyeceğimize dair yemin edelim. Olay da burda kapansın, ha bir de ben siz yorulmayın diye bööyle dedim canım yoksa niye böyle birşey diyeyim ki? Hı ne dersin?" büyük bir soluk ve korkuyla tüm dediklerimi daha doğrusu tüm saçmalıklarımı sözlerimi kesmeden dinlemişti.

Ama iyi saçmaladım ha, ülkede 'en iyi kim saçmalayacak?' yarışı felan olsa istisnasız kazanırdım heralde.
Evet nerde madalyonum?

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp karşımdakine baktım. Karşımdakinin bakışları 'sen ciddi misin?' der gibiydi. Korkunca saçmaladığımı bilmediği için normal tabii bakışları ve iyi ki de bilmiyor. Kendimi korkak biri gibi göstermek istemiyorum, zaten kim ister ki?

Karşımdakinin bakışlarından anladığım kadarıyla az önce hayatında duyduğu en saçma cümleyi ben tarafından duyduğuna yemin edebilirim, ama kanıtlayamam.

Bilmiyor ki, bundan daha fazla saçmaladığım, rezil olduğum zamanlarımın olduğunu. Aklıma en saçmaladığım ve rezil olduğum bir anım geldi. Çok hatırlamıyorum ama bayaa rezil olmuştum, hemen anlatıyorum yani hatırladığım kadarıyla.